POWER AT SEA: A VIOLENT PEACE, 1946-2006

بحران موشکی کوبا در سال 1962، با این حال، رهبری شوروی را وادار کرد تا یک ناوگان قدرتمند آب آبی بسازد که در کمتر از یک دهه شروع به به چالش کشیدن ایالات متحده برای برتری دریایی جهانی کرد، حتی در حالی که قایق های موشک بالستیک خود یک ناوگان عظیم را به نمایش گذاشتند. تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا در حالی که شوروی از تجملات ساخت منحصراً علیه نیروی دریایی ایالات متحده و به چالش کشیدن آن تقریباً در هر نقطه لذت می برد، ملوانان آمریکایی به طور فزاینده ای زیر بار مجموعه گسترده ای از مأموریت های خاص قرار می گرفتند: جنگیدن در دو جنگ منطقه ای در آسیا، مداخله در لبنان، حفاظت از تایوان، کمک به حفظ اسراییل و حفظ نظارت دقیق بر کوبا، مهمترین آنها. مقابله با قدرت دریایی رو به رشد شوروی، توانایی های ایالات متحده را به حد نهایی رساند، حتی زمانی که خود ناوگان دستخوش تغییرات انقلابی در ترکیب اجتماعی خود شد. انحطاط و سقوط ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی پس از 1989 منجر به ارزیابی مجدد اهمیت و حتی ضرورت نیروی دریایی شد. اما خاورمیانه متلاطم و مبارزه با تروریسم بین‌المللی پس از سال 2001، مستلزم پرتاب نیروی آبی-خاکی دریا-هوا به سواحل و مناطق مجاور شبیه به آنچه ناوگان آمریکا قبلاً در کره، ویتنام و لبنان انجام داده بودند، شده است.

The 1962 Cuban missile crisis, however, galvanized the Soviet leadership to construct a powerful blue-water fleet that within less than a decade began to challenge the United States for global maritime supremacy, even as its own ballistic missile boats posed a massive threat to U.S. national security. While the Soviets enjoyed the luxury of building exclusively against the U.S. Navy and challenging it at almost every point, America’s sailors were increasingly burdened by a broad array of specific missions: fighting two regional wars in Asia, intervening in Lebanon, protecting Taiwan, aiding in the preservation of Israel, and maintaining close surveillance of Cuba, chief among them. Confronting ever-growing Soviet sea power stretched U.S. capabilities to the limit even as the fleet itself underwent revolutionary changes in its social composition.