Pollution of the North Sea: An Assessment

این پیشگفتار در زمانی نوشته شده است که مورد علاقه عمومی استثنایی در دریای شمال است، به دنبال سرفصل‌های رسانه‌ها در مورد شکوفه‌های سمی جلبک، مرگ‌ومیر انبوه فوک‌های دریایی معمولی و نگرانی در مورد سطوح آلودگی. این عناوین ممکن است نشان دهند که آلودگی دریای شمال یک رویداد اخیر است. این مورد نیست. اگرچه هیچ داده‌ای در دسترس نیست (روش‌ها به سادگی وجود نداشتند)، می‌توان فرض کرد که انتشار (هم در هوا و هم در آب) فلزات سنگین در قرن نوزدهم شروع به افزایش کرده است. رشد شهرها و راه اندازی سیستم های فاضلاب منجر به تخلیه فاضلاب خام و لجن فاضلاب شد. معرفی مواد شیمیایی آلی آلی ساخته دست بشر (بیگانه بیوتیک) و انتشار بعدی آنها در دریای شمال قبل از جنگ جهانی دوم آغاز شد. مناطق کم عمق و ساحلی دریای شمال بیشترین غلظت این آلاینده ها را دریافت می کنند. به طور غیرمنتظره ای، این مناطق - برخی از آبدره های نروژ، سواحل هلند، خلیج آلمان - نشانه هایی از زوال اکوسیستم و فرسایش را نشان می دهند. درصد معینی از آلاینده ها در دریای شمال باقی نمی مانند بلکه به اقیانوس اطلس «صادرات می شوند». بنابراین دریای شمال به ورودی جهانی آلاینده ها به اقیانوس های جهان کمک می کند. بخش عمده ای از آلاینده ها در دریای شمال انباشته می شوند و در رسوبات پایینی گنجانده می شوند. اگرچه آنها \"خارج از دید\" هستند، اما نباید \"خارج از ذهن\" باشند.

This preface is being written at a time of exceptional public interest in the North Sea, following media head­ lines on toxic algal blooms, the mass mortality of common seals, and concern over pollution levels. These headlines may suggest that pollution of the North Sea is a recent event. This is not the case. Although no data are available (methods simply did not exist), it is safe to assume that emission (both into air and water) of heavy metals already started to increase in the 19th cen­ tury. The growth of cities and introduction of sewer sys­ tems led to the discharge of raw sewage and sewage sludge. The introduction of man-made (xenobiotic) organ­ ic chemicals and their subsequent emission into the North Sea commenced before the second world war. The shallower and coastal areas of the North Sea receive the highest concentrations of these pollutants. Not unexpectedly, these areas - some Norwegian fjords, the Dutch coast, the German Bight - show signs of ecosystem deterioration and eutrophication. A certain percentage of the pollutants does not remain in the North Sea but is "exported" to the Atlantic. The North Sea therefore con­ tributes to the global input of pollutants to the world's oceans. The major part of the pollutants accumulate in the North Sea and are incorporated in the bottom sediments. Although they are "out of sight", they should not be "out of mind".