دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Philosophy As Fiction: Self, Deception, and Knowledge in Proust
دانلود کتاب فلسفه به مثابه داستان: خود، فریب و دانش در پروست
مشخصات کتاب
Philosophy As Fiction: Self, Deception, and Knowledge in Proust
ویرایش:
نویسندگان: Joshua Landy
سری:
ISBN (شابک) : 0195169395, 9780195169393
ناشر: Oxford University Press, USA
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 31,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Philosophy As Fiction: Self, Deception, and Knowledge in Proust به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فلسفه به مثابه داستان: خود، فریب و دانش در پروست نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب فلسفه به مثابه داستان: خود، فریب و دانش در پروست
«فلسفه به مثابه داستان» به دنبال توضیح قدرت عجیب ادبیات فلسفی با در نظر گرفتن نمونه‌ای از ترکیب ژنریک پارادایمیک قرن بیستم، «در جستجوی زمان از دست رفته» مارسل پروست است. در عین حال فلسفی - از این نظر که ادعاهایی ارائه می دهد و حتی استدلال هایی را در مورد موضوعات سنتی فلسفی مانند دانش، خودفریبی، خودخواهی، عشق، دوستی و هنر - و ادبی، از این نظر که موقعیت های آن تخیلی است و سبک سازی آن اجتناب ناپذیر است. برجسته، رمان پروست ما را با معمایی مواجه می کند. چگونه باید خوانده شود؟ آیا این دو ساختار گفتمانی می توانند در کنار هم وجود داشته باشند، یا فلسفه باید ناگزیر ادبیات را (با تضعیف روایت از سرزندگی آن) تضعیف کند و ادبیات فلسفه را (با قرار دادن ادعاهایش در دهان یک راوی اغلب غیرقابل اعتماد) تضعیف کند؟ حداقل در مورد پروست، نتیجه از مجموع اجزای آن بیشتر است. نه تنها می‌توان یک نظام فلسفی منسجم و متمایز را از Recherche استخراج کرد، آن‌گاه که بی‌طرفی دوره‌ای راوی مورد توجه قرار گیرد. نه تنها یک سبک قدرتمند و اصیل در هر گوشه‌ای نفوذ می‌کند، آشکارا برخی از نظریه‌ها را تقویت می‌کند و به‌طور پنهانی برخی دیگر را مثال می‌زند. اما جنبه‌هایی از فلسفه نیز در خدمت اهداف ادبی است و بیشتر به شخصیت کمک می‌کند تا چارچوب مفهومی. علاوه بر این، جنبه های زیبایی شناسی در خدمت اهداف فلسفی است و خواننده را قادر می سازد تا به شیوه ای فعال با هنر جایگزین زندگی درگیر شود. برخلاف «مقاله‌ای» که پروست ممکن است نوشته باشد، رمان او به ما این فرصت را می‌دهد تا از آن به‌عنوان زمینه‌ای برای همکاری بین دانشکده‌هایمان، برای غربال کردن دقیق خاطرات، برای رویه‌های پیچیده درگیر در خودآرایی و برای استفاده از آن استفاده کنیم. هنر مرتبط با خودفریبی تنها به این دلیل است که بینش راوی همیشه اضافه نمی شود - یک نقطه ضعف، تا زمانی که رمان را به عنوان یک رساله سرراست تلقی کنیم - می تواند اثر آموزشی خود را ایجاد کند، ویژگی که به نظر می رسد نقطه قوت نهایی آن است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Philosophy as Fiction seeks to account for the peculiar power of philosophical literature by taking as its case study the paradigmatic generic hybrid of the twentieth century, Marcel Proust's In Search of Lost Time. At once philosophical--in that it presents claims, and even deploys arguments concerning such traditionally philosophical issues as knowledge, self-deception, selfhood, love, friendship, and art--and literary, in that its situations are imaginary and its stylization inescapably prominent, Proust's novel presents us with a conundrum. How should it be read? Can the two discursive structures co-exist, or must philosophy inevitably undermine literature (by sapping the narrative of its vitality) and literature undermine philosophy (by placing its claims in the mouth of an often unreliable narrator)? In the case of Proust at least, the result is greater than the sum of its parts. Not only can a coherent, distinctive philosophical system be extracted from the Recherche, once the narrator's periodic waywardness is taken into account; not only does a powerfully original style pervade its every nook, overtly reinforcing some theories and covertly exemplifying others; but aspects of the philosophy also serve literary ends, contributing more to character than to conceptual framework. What is more, aspects of the aesthetics serve philosophical ends, enabling a reader to engage in an active manner with an alternative art of living. Unlike the "essay" Proust might have written, his novel grants us the opportunity to use it as a practice ground for cooperation among our faculties, for the careful sifting of memories, for the complex procedures involved in self-fashioning, and for the related art of self-deception. It is only because the narrator's insights do not always add up--a weakness, so long as one treats the novel as a straightforward treatise--that it can produce its training effect, a feature that turns out to be its ultimate strength.
