Phenomenology: East and West: Essays in Honor of J.N. Mohanty

دانستن کار Jitendra Nath Mohanty حتی اندک به معنای قدردانی بسیار از آن است. شفافیت و خردمندی زره ​​آن بوده است. اصالت و نبوغ نقطه قوت آن بوده است. و پوشیدن لباس اولی و استفاده از دومی چنان به نشانه کار او تبدیل شده است که نشان می‌دهد جذابیت آنها برای موهانتی بیشتر در دامنه‌های اصلاح‌شده صنعت فلسفی نهفته است تا در زمینه‌های درشت حزب‌گرایی فکری. خصلت چندوجهی کار او در پدیدارشناسی و فلسفه هندی هرگز ما را از اهمیت آن ناامید نگذاشته است و در نتیجه، همواره فرمان خود را بر گفتمان فلسفی خود بپذیریم. با قرار دادن پدیدارشناسی هوسرلی در معرض دغدغه‌های سنت‌های موسوم به «تحلیلی» و «قاره‌ای» و با افشای سنت فلسفی تفکر هندی، خوش‌آمدترین وعده را برای ضربه زدن به تخیل و عقل محقق کرد به پیچیدگی های هوسرل. اگرچه ترسیم و دوره‌بندی بدنه آثار موهانتی در پدیدارشناسی ممکن است کارکرد حافظه‌ای باشد که از نظر اصالت و سرزندگی نامشخص است، با این وجود، آنها برای انواع موضوعاتی که موهانتی هم درگیر و هم غنی‌سازی کرده‌اند، کاملاً آشکار است. کار مهانتی در پدیدارشناسی را می توان با سه مرحله مشخص کرد، که هر کدام بر موضوعات متفاوتی تمرکز می کنند، اما دو مرحله دوم نیز مظهر بحث دقیق تر و عمیق تر از موضوعات مطرح شده در مرحله اول است.

To know the work of Jitendra Nath Mohanty even slightly is to commence to appreciate it immensely. Lucidity and sagacity have been its armor; originality and ingenuity have been its strength. And wearing the former and wielding the latter have become so persistent a mark of his work as to suggest that their appeal for Mohanty lies altogether more in the refmed reaches of philosophical craftsmanship than on the coarse ground of intellectual partisanship. The multifaceted character of his work in phenomenology and Indian philosophy has never left us palled by its significance and, as a consequence, has always left us conceding its command on our philosophical discourse. It has fulfilled the most welcomed promise of striking the chords of both imagination and reason by exposing Husserlian phenomenology to the concerns of both the so-called "analytical" and "continental" traditions and by exposing the philosophical tradition of Indian thought to the intricacies of Husserl. Although charting and periodizing the body ofMohanty' s work in phenomeno­ logy may be the function of a memory inconspicuous for originality and liveli­ ness, they nonetheless offer a precis conspicuous for the variety of topics that Mohanty has both engaged and enriched. Mohanty's career in phenomenology can be characterized by three phases, each concentrating on different themes, but with the latter two also epitomizing a more incisive and deeper discussion of the issues raised in the first.