Phenomenology of Black Spirit

رایان جانسون و بیکو ماندلا گری رابطه بین پدیدارشناسی روح هگل و اندیشه سیاه از فردریک داگلاس تا آنجلا دیویس را مطالعه می کنند. p>

این صحنه‌سازی موازی‌سازی دیالکتیکی طولانی بین متن کلاسیک هگل و متفکران اصلی سیاه‌پوست قرن 19-20، قانون غرب فلسفه را منفجر می‌کند. جانسون و ماندلا گری نشان می‌دهند که دیالکتیک انتزاعی هگل وقتی با دیالکتیک زنده اندیشه سیاه وارد می‌شود، دگرگون می‌شود و مورد نقد قرار می‌گیرد: از فردریک داگلاس و هریت جیکوبز گرفته تا مالکوم ایکس و آنجلا دیویس.

در حالی که هگل منطق پویایی را که ما در این متفکران سیاه می بینیم، بیان می کند، وقتی آنها به موازات یکدیگر قرار می گیرند و با هم در نظر می گیرند، سفیدی، هم صریح و هم ضمنی،< /span>از خود هگلیسم آشکار می شود. تحمیل هگلیسم به تاریخ تجسم یافته اندیشه سیاه، پدیدارشناسی آمریکا را آشکار می کند که روحش سیاه است.

Ryan Johnson and Biko Mandela Gray study the relationship between Hegel’s Phenomenology of Spirit and Black Thought from Frederick Douglass to Angela Davis.

This staging of an elongated dialectical parallelism between Hegel’s classic text and major 19th-20th-century Black thinkers explodes the western canon of philosophy. Johnson and Mandela Gray show that Hegel’s abstract dialectic is transformed and critiqued when put into conversation with the lived dialectics of Black Thought: from Frederick Douglass and Harriet Jacobs through to Malcolm X and Angela Davis.

While Hegel articulates the dynamic logics that we see in these Black thinkers, when they are placed in parallel and considered together, the whiteness, both explicit and implicit,of Hegelianism itself is revealed. Forcing Hegelianism into the embodied history of Black Thought reveals a phenomenology of America whose spirit is Black.