Phenomenology and Existentialism in the Twentieth Century: Book Two Fruition–Cross-Pollination–Dissemination

محافل فرهنگی جهان ما تحت تأثیر تأثیرات فلسفی پدیدارشناسی و اگزیستانسیالیسم و ​​روشنایی‌های جنبش‌های متعاقب آن‌ها قرار گرفته است. این دو جست‌وجو برای تبیین عقلانیت - که همیشه در پیشرفت اندیشه تجدید شده است - الهام‌های متمایز خود را از اگزیستانسیالیسم کی‌یرکگارد که منبع زیرزمینی تجربه ذهنی است و پدیدارشناسی هوسرل که بر جنبه سازنده عقلانیت متمرکز است، گرفته‌اند. با این حال، از فاصله یک قرنی، می‌توانیم ببینیم که کسانی که به تحقیقات هوسرل و اگزیستانسیالیست‌ها ادامه دادند، می‌توانستند به آسانی با هم ملاقات کنند و با هم درآیند، زیرا این وجه مشترک داشتند، یعنی اثبات واقعیت کامل.

این دو پروژه در ذهن کنجکاو آمیخته شدند (شلر، هایدگر، سارتر، استاین، مرلوپونتی و دیگران) و موضوعات فلسفی متعددی در دیدگاه‌های مختلف (جسم زیسته، ذهنیت، شخصیت، و غیره) در یک گرده افشانی متقابل پربار از بینش ها، ایده ها، رویکردها، در یک موج قدرتمند در هم آمیختند و تقلیل گرایی، تجربه گرایی، طبیعت گرایی مسلط را تضعیف کردند و سپس در سراسر علم و همه حوزه های فکری منتشر شدند.

رد اگزیستانسیالیستی نسبت‌گرایی و گمانه‌زنی همراه با تغییر هوسرل به جست‌وجوی پیدایش معنا در تجربه، شکافی را بین فلسفه و ادبیات (وال، مارسل، بردیایف، ووجتیلا، تیشنر و غیره) بسته است. زبان (ویتگنشتاین، دریدا، و غیره) و "پنهان" را در پشت "پرده ها" باز کرد (در اینجا Sezgin و Dominguez-Rey را ببینید).

این باد نوساز شگفت انگیز نه تنها فرهنگ روزگار ما را متحول کرده بود، بلکه راه را برای تجدید حیات انسانیت ما در روشنگری جدید هموار کرده است که در جلد سوم و پایانی بعدی به آن خواهیم پرداخت. که در آن از تأثیر و نوید پدیدارشناسی و اگزیستانسیالیسم در قرن بیستم قدردانی می کنیم.

Our world’s cultural circles are permeated by the philosophical influences of phenomenology and existentialism and the illuminations of movements following on them. These two quests to elucidate rationality – ever renewed in the progress of thought – took their distinct inspirations from Kierkegaard’s existentialism plumbing the subterranean source of subjective experience and Husserl’s phenomenology focusing on the constitutive aspect of rationality. From a century’s distance, however, we can see that those who continued Husserl’s investigations and the existentialists could meet and mingle readily because they had this in common, the vindication of full reality.

The two projects melded in the inquisitive minds (Scheler, Heidegger, Sartre, Stein, Merleau-Ponty, et al.) and numerous philosophical issues were expanded in various perspectives (the lived body, subjectivity, personhood, etc.) In a fruitful cross-pollination of insights, ideas, approaches, fused in one powerful wave and undermined the dominant reductionism, empiricism, naturalism then being disseminated throughout science and all domains of thought.

Existentialist rejection of ratiocination and speculation together with Husserl’s shift to seeking the genesis of meaning in experience closed a gap between philosophy and literature (Wahl, Marcel, Berdyaev, Wojtyla, Tischner, etc.), the foundational nature of language (Wittgenstein, Derrida, etc.) and opened the "hidden" behind the "veils" (see herein Sezgin and Dominguez-Rey).

This wondrous renewing wind had not only transformed the culture of our day, but has also paved the way to the renewal of our humanity in a New Enlightenment, to which we will pass in our following third and final volume in which we appreciate the impact and promise of Phenomenology and Existentialism in the twentieth century.