On Time, Being, And Hunger: Challenging the Traditional Way of Thinking Life

شیوه سنتی درک زندگی، به‌عنوان فرآیندی خودساز و خودسازمان‌دهنده برای عدم توقف وجود، مراقبت از گرسنگی خود، با گسترش بی‌سابقه گفتمان‌ها و تکنیک‌های مربوط به موجود زنده امروزی به چالش کشیده می‌شود. این چالش مستلزم زیر سؤال بردن مفاهیم بنیادی تفکر متافیزیکی است - یعنی زمان، نهایی بودن، و بالاتر از همه، بودن. گاریدو استدلال می کند که امروز ما در موقعیتی هستیم که ادعای نیچه را تکرار کنیم که هیچ بازنمایی دیگری از «هستی» به جز «زندگی» وجود ندارد. اما برای انجام این ساختارشکنی هستی‌شناسی، باید راه‌های جدیدی برای این پرسش پیدا کنیم: زندگی چیست؟ در این پژوهش، گاریدو با خوانش ارسطو، نیچه، هایدگر و دریدا، عناصر اساسی پرسش مربوط به زندگی را مطرح می کند. از طریق بحث در مورد پیشرفت های علمی در ترمودینامیک و زیست شناسی تکاملی و تکاملی. و از طریق بررسی مجدد مفهوم گرسنگی در مفاهیم متافیزیکی و سیاسی آن.

The traditional way of understanding life, as a self-appropriating and self-organizing process of not ceasing to exist, of taking care of one’s own hunger, is challenged by today’s unprecedented proliferation of discourses and techniques concerning the living being. This challenge entails questioning the fundamental concepts of metaphysical thinking—namely, time, finality, and, above all, being. Garrido argues that today we are in a position to repeat Nietzsche’s assertion that there is no other representation of “being” than that of “living.” But in order to carry out this deconstruction of ontology, we need to find new ways of asking: What is life? In this study, Garrido establishes the basic elements of the question concerning life through readings of Aristotle, Nietzsche, Heidegger, and Derrida; through the discussion of scientific breakthroughs in thermodynamics and evolutionary and developmental biology; and through the reexamination of the notion of hunger in both its metaphysical and its political implications.