On the Road to Babadag: Travels in the Other Europe

آندری استاسیوک مسافری بی قرار و خستگی ناپذیر است. سفرهای او او را از زادگاهش لهستان به اسلواکی، مجارستان، رومانی، اسلوونی، آلبانی، مولداوی و اوکراین می برد. با ماشین، قطار، اتوبوس، کشتی. به شهرهای کوچک و روستاهایی با نام‌های ناآشنا و در عین حال عجیب و غریب. استاسیوك به ما می‌گوید: «قلب اروپای من در سوكولو، پودلاسكی، و در هوسی می‌تپد، نه در وین.»

مولداوی کجا به پایان رسید و ترانسیلوانیا از کجا شروع شد، او در حالی که با یک آئودی باستانی با سرعتی سرسام‌آور رانندگی می‌کند – سیم‌های شل آویزان از داشبورد – توسط راننده‌ای با شلوارک و پاهای برهنه و صلیبی که روی او تاب می‌خورد تعجب می‌کند. قفسه سینه در کامرات، یک دسته تشییع جنازه به آرامی در خیابان اصلی حرکت می کند، تابوت باز روی یک وانت، پیرزنی سیاه پوش، مگس های بالای صورت متوفی را دور می کند. به سوروکا، اردوگاه باروک-بیزانسی-تاتار-ترکی، برای دیدار با کولی ها. و تمام راه به باباداغ، بین سواحل بالتیک و دریای سیاه، جایی که Stasiuk اولین مناره خود را می بیند، "ساده و سخت، مدادی به سمت آسمان نشانه رفته."

یک تور درخشان از زیر زمین تاریک اروپا - سفرنامه نویسی در بهترین حالت.

Andrzej Stasiuk is a restless and indefatigable traveler. His journeys take him from his native Poland to Slovakia, Hungary, Romania, Slovenia, Albania, Moldova, and Ukraine. By car, train, bus, ferry. To small towns and villages with unfamiliar-sounding yet strangely evocative names. “The heart of my Europe,” Stasiuk tells us, “beats in Sokolow, Podlaski, and in Husi, not in Vienna.” 

Where did Moldova end and Transylvania begin, he wonders as he is being driven at breakneck speed in an ancient Audi—loose wires hanging from the dashboard—by a driver in shorts and bare feet, a cross swinging on his chest. In Comrat, a funeral procession moves slowly down the main street, the open coffin on a pickup truck, an old woman dressed in black brushing away the flies above the face of the deceased. On to Soroca, a baroque-Byzantine-Tatar-Turkish encampment, to meet Gypsies. And all the way to Babadag, between the Baltic Coast and the Black Sea, where Stasiuk sees his first minaret, “simple and severe, a pencil pointed at the sky.” 

A brilliant tour of Europe’s dark underside—travel writing at its very best.