Nursery Care of Nonhuman Primates

آزمایشگاه تحقیقاتی پستانداران شیرخوار در دانشگاه واشنگتن در سال 1970 به عنوان یک تحقیق کوچک Wlit در درجه اول برای حمایت از منافع دو فرد در رشد اولیه پستانداران غیر انسانی طراحی شد. به دلیل تاکید تحقیقاتی آنها، یک مهد کودک متوسط ​​برای حمایت از جمعیت کوچکی از حیوانات برای مطالعات تجربی خاص مورد نیاز بود. زمانی که دیگران در دانشگاه به استفاده از میمون ها به عنوان مدل هایی برای رشد اولیه و عقب ماندگی ذهنی در انسان علاقه مند شدند، آزمایشگاه رشد سریعی را تجربه کرد. در سال 1972 Wlit به طور رسمی به عنوان مرکز اصلی مرکز رشد و عقب ماندگی ذهنی کودکان و مرکز تحقیقات پستانداران منطقه ای تأسیس شد. این حمایت مشترک اداری و مالی به ما اجازه داد تا تلاش قابل توجهی را در توسعه داده های هنجاری برای پرورش حیوانات در مهد کودک خود و همچنین برای شناسایی، مستندسازی و پرورش افراد در معرض خطر مرگ نوزادان سرمایه گذاری کنیم. به عنوان بخشی از این تلاش، هر تلاشی برای ترویج یک رویکرد چند رشته ای به مسائل مرتبط با پرورش پستانداران غیرانسانی انجام شده است. این جلد شامل بسیاری از اطلاعات جمع آوری شده است. من احساس می‌کنم که چنین رویکردی برای ارتقای اصول علمی در پرورش ضروری است و به آزمایشگاه اجازه می‌دهد تا به نخستین‌شناسی کمک کند.

The Infant Primate Research Laboratory at the University of Washington was conceived in 1970 as a small research Wlit primarily for support of two individual's interests in early develop­ ment of nonhuman primates. Because of their research emphasis, a modest nursery was required to support a small population of animals for specific experimental studies. The laboratory experi­ enced rapid growth when others at the University became interested in the use of monkeys as models for early development and mental retardation in humans. In 1972 the Wlit was formally established as a core facility of the Child Development and Mental Retardation Center and the Regional Primate Research Center. This joint administrative and financial support allowed us to invest considerable effort in the development of normative data for rearing animals in our nursery as well as for identifying, documenting, and rearing subjects at high risk for neonatal death. As part of that effort, every attempt has been made to promote a multidisciplinary approach to ques­ tions associated with rearing nonhuman primates. This volume includes much of the information thus gathered. I feel that such an approach is essential to the promotion of scientific principles in rearing and has allowed the laboratory to contribute to prima­ tology.