The Maximalist Novel: From Thomas Pynchon's Gravity's Rainbow to Roberto Bolano's 2666

رمان ماکسیمالیستمی‌خواهد ژانر جدیدی از داستان معاصر را تعریف کند که از اوایل دهه 1970 در ایالات متحده توسعه یافت و سپس در اوایل قرن بیست و یکم در اروپا محبوبیت یافت.

رمان حداکثری هویت نمادین و صرفی بسیار قوی دارد. ارکولینو ده عنصر خاص را تعریف می‌کند که آن را به عنوان یک فرم ادبی پیچیده تعریف و ساختار می‌دهد: طول، حالت دایره‌المعارفی، آوازخوانی ناهماهنگ، شور و نشاط دیژژیک، کامل بودن، دانایی روایی، تخیل پارانوئیدی، بین‌شخصیتی، تعهد اخلاقی، و رئالیسم ترکیبی. این ده ویژگی در تمام هفت اثری که بحث او را در کانون توجه قرار می دهند مشترک است: رنگین کمان جاذبه اثر توماس پینچون، شوخی بی نهایت اثر دیوید فاستر والاس، جهان زیرین دان دلیلو، دندانهای سفید توسط زادی اسمیت، اصلاحات توسط جاناتان فرانزن، 2666توسط روبرتو بولانیو، و 2005 دوپو کریستو توسط کارخانه Babette.

اگرچه این ده ویژگی همه به یک شکل یا شکل در تک تک متن ها وجود ندارند، اما همه آنها در تعریف ژانر رمان ماکسیمالیستی تعیین کننده هستند، تا آنجا که به طور سیستماتیک در کنار هم هستند. به‌طور مجزا، می‌توان آن‌ها را هم در رمان‌های مدرنیستی و هم در رمان‌های پست مدرن، که حداکثرگرایانه نیستند، یافت. با این وجود، دقیقاً حضور مشترک آنها و همچنین بیان متقابل آنها است که آنها را در مرزبندی رمان حداکثری به عنوان یک ژانر اساسی می کند.

The Maximalist Novel sets out to define a new genre of contemporary fiction that developed in the United States from the early 1970s, and then gained popularity in Europe in the early twenty-first century.

The maximalist novel has a very strong symbolic and morphological identity. Ercolino sets out ten particular elements which define and structure it as a complex literary form: length, an encyclopedic mode, dissonant chorality, diegetic exuberance, completeness, narrratorial omniscience, paranoid imagination, inter-semiocity, ethical commitment, and hybrid realism. These ten characteristics are common to all of the seven works that centre his discussion: Gravity's Rainbow by Thomas Pynchon, Infinite Jest by David Foster Wallace, Underworld by Don DeLillo, White Teeth by Zadie Smith, The Corrections by Jonathan Franzen, 2666 by Roberto Bolaño, and 2005 dopo Cristo by the Babette Factory.

Though the ten features are not all present in the same way or form in every single text, they are all decisive in defining the genre of the maximalist novel, insofar as they are systematically co-present. Taken singularly, they can be easily found both in modernist and postmodern novels, which are not maximalist. Nevertheless, it is precisely their co-presence, as well as their reciprocal articulation, which make them fundamental in demarcating the maximalist novel as a genre.