New Queer Cinema: The Director's Cut

B. روبی ریچ در مقاله پیشگامانه خود در Village Voice در سال 1992، یک ژانر کاملاً جدید به نام New Queer Cinema (NQC) را تعیین کرد. این حرکت در فیلم و ویدیو به شدت سیاسی و از نظر زیبایی شناسی نوآورانه بود که توسط آن امکان پذیر شد. اولین دوربین فیلمبرداری، و در ابتدا به دلیل خشم نسبت به گسترش کنترل نشده ایدز. این ژانر به گونه ای رشد کرده است که شامل یک نسل کامل از هنرمندان، فیلمسازان و فعالان دگرباش می شود.

ریچ به عنوان منتقد، متصدی، روزنامه نگار و محقق، از ابتدای پیدایش به طور جدایی ناپذیری با سینمای کوییر جدید مرتبط بوده است. این جلد افکار جدید او را در مورد این موضوع ارائه می دهد، و همچنین بهترین نوشته های او را در NQC گرد هم می آورد. او این جنبش سینمایی را از منشاء آن در اواسط دهه 1980 تا به امروز در مقالات و مقالاتی که برای طیف وسیعی از مخاطبان، از خوانندگان مجلات دانشگاهی گرفته تا روزنامه های پرمخاطب و هفتگی، دنبال می شود، دنبال می کند. او بینش خود را در مورد پیشگامان NQC مانند درک ژرمن و آیزاک جولین ارائه می دهد و فیلم های مشهوری مانند برو ماهی، کوهستان بروکبک، کمیته تیتی بیتی ایتتی، و شیر. او علاوه بر کاوش در فیلم‌های کمتر شناخته شده و سینماهای بین‌المللی (از جمله فیلم‌ها و ویدئوهای آمریکای لاتین و فرانسوی)، تجسم‌های اخیر NQC را روی صفحه، وب و گالری‌های هنری مستند می‌کند.