Mussolini’s Intellectuals: Fascist Social and Political Thought

فاشیسم به طور سنتی غیرمنطقی و ضد روشنفکر توصیف می‌شود و منحصراً به صورت مجموعه‌ای از افسانه‌ها، احساسات، غرایز و نفرت‌ها بیان می‌شود. این تاریخ فکری فاشیسم ایتالیایی - محصول چهار دهه کار یکی از متخصصان برجسته در این زمینه در جهان انگلیسی زبان - شرحی جایگزین ارائه می دهد. الف. جیمز گرگور استدلال می کند که فاشیسم ایتالیایی ممکن است یک سیستم اعتقادی معیوب بوده باشد، اما نه بیشتر و نه کمتر از سایر ایدئولوژی های انقلابی قرن بیستم غیرمنطقی بود. گرگور این مورد را با ارائه برای اولین بار شرح زمانی از چهره های روشنفکر عمده فاشیسم ایتالیا، ردیابی چگونگی تکامل ایده های جنبش در واکنش به تحولات اجتماعی و سیاسی در داخل و خارج از ایتالیا بیان می کند.

گرگور در ادامه می نویسد. تفکر فاشیستی از آغاز در ایدئولوژی سوسیالیستی در مورد زمان جنگ جهانی اول - زمانی که خود موسولینی رهبر سوسیالیسم انقلابی بود - از طریق تکامل آن به یک بدنه فکری جداگانه و تا نابودی آن در جنگ جهانی دوم. در طول راه، گرگور گزارش های گسترده ای از برخی از متفکران اصلی فاشیسم ایتالیا، از جمله سرجیو پانونزیو و اوگو اسپیریتو، آلفردو روکو (وزیر دادگستری موسولینی) و جولیوس اوولا، شخصیتی عجیب و شوم ارائه می دهد که الهام بخش بسیاری از "نوفاشیسم معاصر" بوده است. ''

گزارش گرگور کاستی‌ها و تنش‌هایی را آشکار می‌کند که از ابتدا اندیشه‌های فاشیستی را درگیر کرده بود، اما نشان می‌دهد که اگر می‌خواهیم با یکی از مهم‌ترین جنبش‌های سیاسی قرن بیستم کنار بیاییم، با این وجود نیاز داریم. برای درک اینکه فاشیسم ریشه های فکری و همچنین درونی جدی داشت.

Fascism has traditionally been characterized as irrational and anti-intellectual, finding expression exclusively as a cluster of myths, emotions, instincts, and hatreds. This intellectual history of Italian Fascism--the product of four decades of work by one of the leading experts on the subject in the English-speaking world--provides an alternative account. A. James Gregor argues that Italian Fascism may have been a flawed system of belief, but it was neither more nor less irrational than other revolutionary ideologies of the twentieth century. Gregor makes this case by presenting for the first time a chronological account of the major intellectual figures of Italian Fascism, tracing how the movement's ideas evolved in response to social and political developments inside and outside of Italy.

Gregor follows Fascist thought from its beginnings in socialist ideology about the time of the First World War--when Mussolini himself was a leader of revolutionary socialism--through its evolution into a separate body of thought and to its destruction in the Second World War. Along the way, Gregor offers extended accounts of some of Italian Fascism's major thinkers, including Sergio Panunzio and Ugo Spirito, Alfredo Rocco (Mussolini's Minister of Justice), and Julius Evola, a bizarre and sinister figure who has inspired much contemporary ''neofascism.''

Gregor's account reveals the flaws and tensions that dogged Fascist thought from the beginning, but shows that if we want to come to grips with one of the most important political movements of the twentieth century, we nevertheless need to understand that Fascism had serious intellectual as well as visceral roots.