Mood Disorders: Toward a New Psychobiology

در این کتاب ما یک رویکرد مفهومی یکپارچه برای اختلالات خلقی ارائه می کنیم. این اختلالات به طور محدود به عنوان سندرم های بالینی مانیا و مالیخولیا تعریف می شوند. مورد دوم تمرکز ویژه ما است، به این دلیل ساده که بیشتر رایج است و بنابراین اطلاعات بیشتری در مورد آن وجود دارد. رویکرد ما تا حد زیادی مدیون آدولف مایر است که اولین بار از اصطلاح روان زیستی استفاده کرد. او بود که به صورت عملی بر اهمیت پزشک با توجه به مشارکت مشترک عوامل روانی اجتماعی و بیولوژیکی در پیدایش اختلالات روانی تاکید کرد. با این حال، تا دهه 1960، ناآگاهی نسبی ما از مکانیسم‌های اساسی که مغز و رفتار را به هم پیوند می‌دهند، مانع از توسعه یک دیدگاه روان‌زیستی واقعی شد. بنابراین، کار مایر عمدتاً به آموزش اهمیت زندگی‌نامه شخصی و توجه به تاریخ اجتماعی در ایجاد اختلال روانی مربوط می‌شود. ما احساس می کنیم که داده های به اندازه کافی دقیق اکنون در روانپزشکی ظاهر شده است که سعی می کند یکپارچگی روانی بیولوژیکی آزمایشی اما واقعی را مجاز کند. بیماری عاطفی احتمالاً امیدوارکننده‌ترین زمینه برای تلاش برای چنین ترکیبی است. اعتقاد ما بر این است که تئوری و عملکرد بالینی روانپزشکی اکنون می تواند در یک موضوع منسجم بافته شود و بینش ها و شواهد ایجاد شده توسط روش های روان پویشی، بیولوژیکی و رفتاری را یکپارچه کند. از این رو تا حدودی ما روان‌شناسی نوظهور اختلالات خلقی را با این امید مرور می‌کنیم که بتواند به عنوان یک الگوی عمومی برای سایر سندرم‌های روان‌پزشکی عمل کند.

In this book we present a conceptually integrated approach to disorders of mood. These disorders are defined narrowly as the clinical syndromes of mania and melancholia. The latter is our particular focus, for the simple reason that it is more common and thus more is known about it. Our approach owes much to Adolf Meyer, who first used the term psychobiology. It was he who emphasized in a practical way the importance of the clinician consider­ ing the joint contribution of psychosocial and biological factors in the genesis of mental disorders. However, until the 1960s, our relative ignorance of basic mechanisms that link brain and behavior prevented the development of a genuine psychobiological perspective. Thus Meyer's work was concerned largely with teaching the importance of the personal biography and a consideration of social history in the development of mental disorder. We feel that sufficiently rigorous data have now emerged in psychia­ try to permit tentative but real psychobiological integration. Affective illness is proba­ bly the most promising area for an attempt at such a synthesis. It is our belief that the theory and clinical practice of psychiatry now can be woven into a coherent theme, integrating insights and evidence generated by the psychodynamic, biological, and behavioral methods; hence in part we review the emerging psychobiology of mood disorders with the hope that it can serve as a generic paradigm for other psychiatric syndromes.