Modernists and the Theatre: The Drama of W.B. Yeats, Ezra Pound, D.H. Lawrence, James Joyce, T.S. Eliot and Virginia Woolf

مدرنیست‌ها و تئاتر اولین مطالعه‌ای است که به بررسی چگونگی تلاقی نظریه‌های مدرنیسم با نظریه‌های تئاتر در آثار، فلسفه‌ها و زندگی ادبی شش نویسنده اصلی مدرنیست می‌پردازد. جیمز موران با تکیه بر انبوهی از مواد آرشیو ناآشنا و خوانش‌های تازه از اسناد نادیده گرفته شده، چگونگی تعامل این شخصیت‌های ادبی با تئاتر را از طریق نمایشنامه‌نویسی، از طریق درگیر شدن در بحث‌های فلسفی و شرکت در اجراهای تئاتری، آشکار می‌کند. فصل ها W.B. اولین نمایشنامه نویسی ییتس، بازی ازرا پاوند روی صحنه، پیوندهای متقابل بین حس درام جیمز جویس و دی اچ لارنس، تفکر الیوت درباره تئاتر در دوبلین، و سیاست فمینیستی تجربیات نمایشی در مقیاس کوچک ویرجینیا وولف.

نویسندگان برای تولید فیلم‌ها ارزش قائل بودند و اغلب نظرات خصمانه‌ای درباره درام می‌کردند، این جلد این واقعیت متناقض را برجسته می‌کند که، علی‌رغم سخنان تند آنها، «در مقیاس بزرگ» تئاتری نیز هر یک از این نویسندگان را به خود جذب می‌کرد. رویداد تئاتر «تولید محدود» شیوه رضایت‌بخشی را برای به اشتراک گذاشتن آثارشان در میان همفکران به مدرنیست‌ها ارائه کرد، و کتاب مجموعه‌ای از رویدادهای ناآشنا از این نوع را فاش می‌کند که به این نویسندگان اجازه می‌داد تا به عنوان عوامل مشروعیت بخشیدن به ارزش فرهنگی عمل کنند.

این کتاب به بررسی تعامل آنها با درام عامه پسند و همچنین بازی های بازیگری فراموش شده ای می پردازد که هر یک از این نویسندگان شخصاً در آن شرکت داشتند. موران کشف می‌کند که چگونه خانه بازی به یک فضای جغرافیایی کلیدی تبدیل شده است که در آن مدرنیست‌ها می‌توانند تنشی را کشف کنند که آنها را مجذوب خود کرده است و انگیزه بسیاری از تفکرات گسترده‌تر و آثار ادبی آنها را برانگیخته است.

Modernists and the Theatre is the first study to examine how theories of modernism intersect with those of the theatre within the works, philosophies and literary lives of six key modernist writers. Drawing on a wealth of unfamiliar archive material and fresh readings of neglected documents, James Moran reveals how these literary figures interacted with the theatre through playwriting, by engaging in philosophical debates and participating in theatrical performances. Chapters assess W.B. Yeats's very earliest playwriting, Ezra Pound's onstage acting, the interconnections between James Joyce's and D.H. Lawrence's sense of drama, Eliot's thinking about theatre in Dublin, and the feminist politics of Virginia Woolf's small-scale theatrical experiments.

While these writers valued coterie production and often made hostile comments about drama, this volume highlights the paradoxical fact that, despite their harsh words, the theatrically 'large-scale' also attracted each of these writers. The theatre event of 'restricted production' offered modernists a satisfying mode of sharing their work amongst the like-minded, and the book discloses a set of unfamiliar events of this sort that allowed these writers to act as agents of legitimation in granting cultural value.

The book explores their engagements with popular drama, as well as the long-forgotten acting performances in which each of these writers personally participated. Moran uncovers how the playhouse became a key geographical space where the high-modernists could explore a tension that fascinated them, and which motivated much of their wider thinking and literary work.