Mobilitätsverhalten von Unternehmen: Eine industrieökonomische Analyse

ورود به بازار و خروج از بازار مهمترین عوامل تعیین کننده برای وجود بازارهای رقابتی هستند. تئوری نئوکلاسیک حکم می کند که در حالت تعادل، هیچ مهاجم بالقوه ای ورود پیدا نمی کند و هیچ شرکت موجود خروجی سودآوری پیدا نمی کند. اگر شرکت‌ها قیمت‌های بازار را مسلم فرض کنند - و در طرح بازی تعادل بازار نئوکلاسیک این کار را انجام می‌دهند - این به معنای ورود این است که اگر قیمت بالاتر از حداقل هزینه متوسط ​​نباشد، یک مزاحم احتمالی بیرون می‌ماند. و برای خروج: شرکتی که قبلاً در بازار فعال است، یعنی خروجی احتمالی، اگر قیمت کمتر از حداقل میانگین هزینه نباشد، باقی می ماند. از این رو، در حالت تعادل، قیمت برابر با حداقل هزینه متوسط ​​است. نتیجه معروف تئوری تعادل، این بار از شرایط ورود و خروج، یعنی از شرایط رقابت بالقوه ناشی می شود. بار دیگر، تئوری تعادل نئوکلاسیک همه چیز را تنظیم کرد (این بار ورود و خروج بالقوه، رقابت بالقوه)، اما در اینجا نیز در سطح شرایط تعادل، که نمی توان به طور تجربی تعیین کرد و هیچ پیامدی برای اقدام سیاست رقابت ندارد. اکنون، امنیت نئوکلاسیک (خود) در اوایل توسط نظریه انحصارطلبی به چالش کشیده شد. نیازی نیست به پیشگام اولیه کورنو (1828) برگردیم، حتی اگر بحث رابینسون و چمبرلین در دهه 1930 را در نظر بگیریم، شگفت آور است که مفهوم رقابت بالقوه در نظریه انحصار و انحصار تا دهه 1950 سیستماتیک نشد. .

Markteintritt und Marktaustritt sind die wichtigsten Bestimmungs­ gründe für die Existenz von Wettbewerbsmärkten. Die neoklassische Theorie fordert, daß im Gleichgewicht kein potentieller Eindringling den Eintritt und keine bestehende Firma den Austritt profitabel findet. Betrachten die Unternehmen die Marktpreise als gegeben -und das tun sie ja im Spielplan des neoklassischen Marktgleichgewichts -, so bedeutet das für den Eintritt: Ein potentieller Eindringling bleibt draußen, wenn der Preis nicht höher als die minimalen Durchschnitts­ kosten ist. Und für den Austritt: Eine bereits auf dem Markt agierende Firma, ein potentieller Austreter also, bleibt, wenn der Preis nicht unter den minimalen Durchschnittskosten liegt. Folglich ist der Preis im Gleichgewicht gleich den minimalen Durchschnittskosten. Das bekannte Ergebnis der Gleichgewichtstheorie, diesmal hergeleitet von den Bedingungen für Ein- und Austritt, also von den Bedingungen potentieller Konkurrenz. Wieder einmal hatte die neoklassische Gleichgewichtstheorie alles geregelt (diesmal potentieller Ein- und Austritt, potentielle Konkurrenz), allerdings auch hier auf der Ebene von Gleichgewichts­ bedingungen, empirisch nicht faßbar und ohne Folgen für wettbe­ werbspolitisches Handeln. Nun ist die neoklassische (Selbst)sicherheit bereits früh herausgefordert worden durch die Oligopoltheorie. Man braucht nicht bis zum frühen Vorläufer Cournot (1828) zurückzugehen, selbst wenn man die Robinson-Chamberlin-Kontroverse der dreißiger Jahre nimmt, bleibt es erstaunlich, daß das Konzept des potentiellen Wettbewerbs in der Oligopol- und der Monopoltheorie erst in den fünfziger Jahren systematisch behandelt wird.