Memory and Confession in Middle English Literature

این کتاب استدلال می کند که رابطه سنتی بین عمل اعتراف و عمل به خاطر سپردن از طریق کنار هم قرار دادن گسترده اعتراف و حافظه در متون ادبی انگلیسی میانه آشکار می شود و علاوه بر این، این مفهوم در سایر جلوه های حافظه نفوذ می کند. همانطور که توسط نویسندگان در ژانرهای مختلف نوشته شده است. این مطالعه، از طریق چارچوب اعتراف، لحظات یادآوری را در متون چهار نویسنده اصلی انگلیسی میانه - لنگلند، چاسر، گوور، و گاواین-شاعر - شناسایی می‌کند و نشان می‌دهد که این نویسندگان عمدا از ابزارهای یادآوری و فراموشی استفاده کرده‌اند. برای نشان دادن تغییرات یا فقدان آن، چه در رفتار و چه در طرز فکر، در موضوعات روایی خود.

حافظه و اعتراف در ادبیات انگلیسی میانه ارتباط حافظه با اعتراف همراه با آگاهی متنی مکرر از توانایی اعتراف برای دگرگونی روح را بررسی می کند. نشان می دهد که حافظه و یادآوری در ادبیات قرون وسطی برای تأکید بر تغییر عاطفی و رفتاری استفاده می شود.

This book argues that the traditional relationship between the act of confessing and the act of remembering is manifested through the widespread juxtaposition of confession and memory in Middle English literary texts and, furthermore, that this concept permeates other manifestations of memory as written by authors in a variety of genres. This study, through the framework of confession, identifies moments of recollection within the texts of four major Middle English authors – Langland, Chaucer, Gower, and the Gawain-Poet – and demonstrates that these authors deliberately employed the devices of recollection and forgetfulness in order to indicate changes or the lack thereof, both in conduct and in mindset, in their narrative subjects.

Memory and Confession in Middle English Literature explores memory’s connection to confession along with the recurring textual awareness of confession’s ability to transform the soul; demonstrating that memory and recollection is used in medieval literature to emphasize emotional and behavioral change.