Marx's Ecology: Materialism and Nature

پیشرفت مستلزم تسخیر طبیعت است. یا این کار را می کند؟ این روایت جدید شگفت‌انگیز، تفاسیر مرسوم مارکس را زیر و رو می‌کند و در این فرآیند رویکرد منطقی‌تری به بحران زیست‌محیطی کنونی ترسیم می‌کند.

معمولاً فرض بر این است که مارکس فقط به رشد صنعتی و توسعه نیروهای اقتصادی اهمیت می‌دهد. جان بلامی فاستر نوشته های نادیده گرفته شده مارکس در مورد کشاورزی سرمایه داری و اکولوژی خاک، طبیعت گرایی فلسفی و نظریه تکاملی را بررسی می کند. او نشان می دهد که مارکس، که به عنوان منتقد قدرتمند جامعه سرمایه داری شناخته می شود، همچنین عمیقاً نگران تغییر رابطه انسان با طبیعت بود.

اکولوژی مارکس بسیاری از متفکران دیگر، از جمله اپیکور را پوشش می دهد. چارلز داروین، توماس مالتوس، لودویگ فویرباخ، پی جی پرودون، و ویلیام پیلی.

با بازسازی مفهومی ماتریالیستی از طبیعت و جامعه، اکولوژی مارکسمعنویت گرایی رایج در سبز مدرن را به چالش می کشد. جنبش، با اشاره به روشی که راه حل های پایدارتر و پایدارتری برای بحران زیست محیطی ارائه می دهد.

**

Progress requires the conquest of nature. Or does it? This startling new account overturns conventional interpretations of Marx and in the process outlines a more rational approach to the current environmental crisis.

Marx, it is often assumed, cared only about industrial growth and the development of economic forces. John Bellamy Foster examines Marx's neglected writings on capitalist agriculture and soil ecology, philosophical naturalism, and evolutionary theory. He shows that Marx, known as a powerful critic of capitalist society, was also deeply concerned with the changing human relationship to nature.

Marx's Ecology covers many other thinkers, including Epicurus, Charles Darwin, Thomas Malthus, Ludwig Feuerbach, P. J. Proudhon, and William Paley.

By reconstructing a materialist conception of nature and society, Marx's Ecology challenges the spiritualism prevalent in the modern Green movement, pointing toward a method that offers more lasting and sustainable solutions to the ecological crisis.

**