Maria Callas's Lyric and Coloratura Arias

بیش از 40 سال پس از مرگ او، افسانه ماریا کالاس، "La Divina Assoluta" بی نظیر باقی مانده است. از تسلط قطعی او بر نقش‌های نمادین اپرا گرفته تا روابط عاشقانه و عصبانیت‌های او، مطالب زیادی در مورد حرفه پر شور او در اپرا و زندگی خصوصی پرتنش نوشته شده است. نمونه اولیه برای دیوای مشهور قرن بیستم، کالاس نمادی از کلیشه استعداد رنج‌دیده - نابغه در رینگ با فاجعه است.
صدای خارق‌العاده او، به‌ویژه، تقریباً با زندگی خاص خود به یک شیء پرستش فرقه‌وار و اهمیت فرهنگی تبدیل شده است: به‌عنوان یک شیء طلسم، به‌عنوان دال صوتی پیچیده، و اخیراً به‌عنوان رگ حیات برای هولوگرام کالاس. . چنین ستایشی بدون عواقب نیست. هنگامی که کالاس به ظرفی برای چنین جادوی متعالی تبدیل می‌شود، بر چیزی که شاید فوق‌انسانی‌ترین توانایی اوست – تکنیک استادانه‌ای که برای شکل دادن و ساخت ابزار خیره‌کننده‌اش به کار گرفته است، تحت الشعاع قرار می‌گیرد. بدن های آواز، بدنه های کاری هستند که شکلی صمیمی و پیچیده از کار هنری و دلالت فرهنگی را به نمایش می گذارند.
این کتاب با استفاده از یکی از اولین ضبط‌های رسیتال کالاس از سال 1954، هر آریا را به عنوان لنزی برای بررسی جنبه‌های مختلف آواز و دریافت فرهنگی صدای زنانه در فرهنگ کلاسیک و پاپ، از آژیرهای هومر تا Star Trek در نظر می‌گیرد. . هر فصل با ارجاع به آثار مارینا آبراموویچ، چارلز بودلر، میشل شیون، وین کوستنبام، گریل مارکوس، و فرح یاسمین گریفین، و همچنین فیلم‌هایی از پیر پائولو پازولینی، جاناتان دمی و راینر ورنر فاسبیندر، پدیده‌های منحصر به فرد آواز را بررسی می‌کند. صدا، از جمله نقطه فریاد اپرا، سیاست گوش دادن، و شبیه سازی آواز.

More than 40 years after her death, the legend of Maria Callas, “La Divina Assoluta,” remains unsurpassed. Much has been written about her sensational opera career and fraught private life, from her definitive mastery of iconic opera roles to her love affairs and tantrums. The prototype for the 20th century celebrity diva, Callas emblematizes the cliche of tormented talent – genius in the ring with catastrophe.
Her extraordinary voice, in particular, has become an object of cult-like adoration and cultural significance almost with a life of its own: as fetish object, as sophisticated sonic signifier, and most recently, as the lifeblood for a Callas hologram. Such adoration is not without consequences. When Callas is transformed into a vessel for such transcendent magic, it overshadows what is perhaps her most superhuman ability – the masterful technique she deployed to shape and craft her astounding instrument. Singing bodies are working bodies, enacting an intimate and complex form of artistic labor and cultural signification.
Using one of Callas's first recital recordings from 1954, this book envisions each aria as a lens to examine various aspects of vocalization and cultural reception of the feminized voice in both classical and pop culture, from Homer's Sirens to Star Trek. With references to works by Marina Abramovic, Charles Baudelaire, Michel Chion, Wayne Koestenbaum, Greil Marcus, and Farah Jasmine Griffin, as well as films by Pier Paolo Pasolini, Jonathan Demme, and Rainer Werner Fassbinder, each chapter explores phenomena unique to the singing voice, including the operatic screaming point, the politics of listening, and the singing simulacrum.