دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: آموزشی ویرایش: نویسندگان: Stefan Sperl سری: Cambridge Studies in Islamic Civilization ISBN (شابک) : 9780521354851, 0521354854 ناشر: Cambridge University Press سال نشر: 1989 تعداد صفحات: 238 زبان: English فرمت فایل : DJVU (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Mannerism in Arabic Poetry: A Structural Analysis of Selected Texts (3rd Century AH 9th Century AD - 5th Century AH 11th Century AD) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب منشوریسم در شعر عربی: تحلیل ساختاری برگزیده متون (قرن سوم هجری، قرن نهم میلادی - قرن پنجم هجری، قرن یازدهم میلادی) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مطالعه اسپرل این سوال را مطرح میکند که آیا روشگرایی و کلاسیکگرایی را میتوان در تحلیل شعر عربی به کار برد؟ در حالی که شیوه گرایی در ادبیات عرب به طور سنتی با استفاده بیش از حد از ابزارهای بلاغی همراه بوده و با ارجاع به قطعات و عصاره های شعری نشان داده شده است، اسپرل از طریق بررسی ساختارگرایانه اشعار به عنوان یک کل به این مسئله می پردازد. متون انتخاب شده از قرن نهم تا یازدهم میلادی و از آثار ابوالاطهیه، بوهتوری، میهیار الدیلمی و معری استخراج شده است. اشعاری که در فصول متوالی به تفصیل مورد مطالعه قرار می گیرند، تفاوت های سبکی عمیقی را در صدا، تصویرسازی و ترکیب بندی نشان می دهند. در پرتو تحلیل ساختارگرایانه، به نظر میرسد که این تفاوتها در واقع با یک پیوستار کلاسیک/روشگرایی مشخص که در ادبیات دیگر نیز مشاهده میشود، مطابقت دارند. علاوه بر این، رویکرد ساختارگرایانه به ارزیابی مجدد این اصطلاحات در فصل پایانی منجر میشود.
Sperl's study questions whether mannerism and classicism can be applied to the analysis of Arabic poetry. While mannerism in Arabic literature has traditionally been associated with an excessive use of rhetorical devices and illustrated with reference to poetic fragments and extracts, Sperl approaches the question through a structuralist examination of poems as a whole. The texts selected range from the 9th to the 11th centuries AD and are drawn from the works of Abu l-Atahiya, Buhturi, Mihyar al-Daylami and Maarri. The poems which are studied in detail in successive chapters exhibit profound stylistic differences in sound, imagery, and composition. In the light of structuralist analysis, these differences do indeed appear to conform to a characteristic classicist/mannerist continuum also observed in other literatures. The structuralist approach moreover leads to a broader reevaluation of these terms in the final chapter.