Living with Epidemics in Colonial Bengal

ایجاد اپیدمی در بنگال استعماری به عنوان نقطه ورود آن و استفاده زیاد از انسان شناسی اجتماعی، فرهنگی و زبانی برای درک کارکرد تجربیات بهداشتی، توزیع بیماری، پیشگیری از بیماری، روابط اجتماعی مداخله درمانی و به کارگیری سیستم های پزشکی کثرت گرایانه، این کتاب ساختار اجتماعی دانش پزشکی، سیاست علم، و پارادایم در حال تغییر رابطه بین سلامت فرد و امتیازات تشکیلات اقتصادی استعماری بزرگتر را مورد بازجویی قرار می دهد. آبله، طاعون، وبا و مالاریا که با انتقام همه گیر از بنگال استعماری بازدید کرد، مردم را غافل کرد، هزاران نفر را کشت و جامعه و ساختارهای جمعیتی آن را تغییر داد.

این کتاب نشان می‌دهد که چگونه گاهی اوقات از طریق سازگاری متقابل، اما اغلب با رقابت فرهنگی، مردم با همسفران میکروبی خود کنار می‌آیند و چگونه بیماری به استعاره‌ای از خطرات اجتماعی ناشی از قوانین رفتاری نادرست تبدیل می‌شود، که فقط باید اصلاح شود. از طریق سلب مالکیت شخصی از گناه مرتکب، یا با پرستش جامعه از خدایی که ظاهراً مسئول آن است. در نتیجه، علم پزشکی غربی اغلب به پس‌زمینه تنزل پیدا می‌کرد و آداب و رسوم مفصلی که ظاهراً دارای ارزش‌های درمانی بودند، در خط مقدم قرار می‌گرفتند و با هیاهوی زیادی در جامعه مشاهده می‌شدند. اپیدمی ها نیز به عنوان نتیجه حرکت های سیاسی نادرست انجام شده توسط قدرت حاکم تفسیر شد. برای اصلاح اشتباهات، مردم اغلب به اعتراض اجتماعی متوسل می شدند. اعتراض اهل ادب گاهی زمانی که به نظر می‌رسید اعضای آن از دولت استعماری سود می‌برند خاموش می‌شد، اما زمانی که مردم، که تبر خصوصی برای خرد کردن نداشتند، دست به دست گرفتند تا با آن مبارزه کنند، این اعتراض شدیدتر شد. .

Making epidemics in colonial Bengal as its entry point and drawing heavily on social, cultural and linguistic anthropology to understand the functions of health experiences, distribution of illness, prevention of sickness, social relations of therapeutic intervention and employment of pluralistic medical systems, the book interrogates the social construction of medical knowledge, politics of science, and the changing paradigm of relationship between health of the individual and the prerogatives of larger colonial economic formations. Smallpox, plague, cholera and malaria which visited colonial Bengal with epidemic vengeance, caught the people unaware, killed them in thousands, and changed the society and its demographic structures.

The book shows how sometimes through mutual adaptation but more often by cultural contestation, people pulled on with their microbial fellow travellers, and how illness became metaphor for the social dangers of improper code of conduct, to be corrected only through personal expropriation of the sin committed, or by community worship of the deity supposedly responsible for it. As a result, Western medical science was often relegated to the background, and elaborate rites and rituals, supposedly having curative values, came to the forefront and were observed with much community fanfare. Epidemics were also interpreted as outcome of politically incorrect moves made by the ruling power. To right the wrongs, people very often resorted to social protest. The protest by the literati went sometimes muted when its members seem to be beneficiaries of the colonial government, but it turned out to be all the more violent when the people, who had no private axe to grind, took up the cudgel to fight it out.