Literacy in the Arts: Retheorising Learning and Teaching

این کتاب گفتگوهای بسیاری را که بین هنر و سواد وجود دارد بررسی می کند. این نشان می‌دهد که چگونه هنرها ذاتاً چندوجهی هستند و بنابراین به طور منظم با تمرین باسواد در زمینه‌های یادگیری و آموزش ارتباط برقرار می‌کنند. این پرسش ها را مطرح می کند: سواد در هنر چگونه است؟ و سواد هنری بودن به چه معناست؟ آنچه را که دانستن و انجام دادن در هنر مهم است و همچنین سوادهایی که در سفر به هنرمند شدن درگیر هستند را بررسی می کند. هنرهای مربوط به این جلد شامل پنج شکل هنری است: رقص، درام، هنرهای رسانه ای، موسیقی و هنرهای تجسمی. این کتاب کاوش سازنده تری از رابطه هنر و سواد ارائه می دهد. تصدیق می کند که هنر و سواد هر دو مفاهیمی با بافت باز هستند و یادداشت می کند که چگونه یکدیگر را تطبیق می دهند، از یکدیگر یاد می گیرند و به طور بالقوه می توانند آموزش را «بهتر» کنند. زمانی است که این دو به یکدیگر نزدیک می شوند که می بینیم یک رابطه گفت و گوی آموزشی سازنده ظاهر می شود.

This book explores the many dialogues that exist between the arts and literacy. It shows how the arts are inherently multimodal and therefore interface regularly with literate practice in learning and teaching contexts. It asks the questions: What does literacy look like in the arts? And what does it mean to be arts literate? It explores what is important to know and do in the arts and also what literacies are engaged in, through the journey to becoming an artist. The arts for the purpose of this volume include five art forms: Dance, Drama, Media Arts, Music and Visual Arts. The book provides a more productive exploration of the arts-literacy relationship. It acknowledges that both the arts and literacy are open-textured concepts and notes how they accommodate each other, learn about, and from each other and can potentially make education ‘better’. It is when the two stretch each other that we see an educationally productive dialogic relationship emerge.