دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Nicholas Hildyard
سری:
ISBN (شابک) : 178499426X, 9781784994273
ناشر: Manchester University Press
سال نشر: 2016
تعداد صفحات: 103
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Licensed Larceny: Infrastructure, Financial Extraction and the Global South به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سرقت با مجوز: زیرساخت، استخراج مالی و جنوب جهانی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در کشور به کشور، شکاف گسترده بین افراد غنی و فقیر در سی سال گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. درآمد ثروتمندان سرسام آور است، در حالی که درآمد افراد فقیر راکد یا سقوط می کند. و سهم شیر از ثروت جهانی به طور فزاینده ای در دستان کمتر و کمتری متمرکز می شود. نابرابری فقط مشکل فقر و فقرا نیست. به همان اندازه مشکل ثروت و ثروتمندان است. شکاف فزاینده ثروت به بهترین وجه به عنوان نماینده ای در نظر گرفته می شود که چگونه نخبگان به طور مؤثر نهادهایی را ساخته اند که ارزش را از بقیه جامعه استخراج می کنند. درک مکانیسم هایی که از طریق آنها ثروت به یک درصد افزایش می یابد، برای به چالش کشیدن آنها بسیار مهم است. یکی از مناطقی که در حال حاضر برای افزایش چنین استخراجی در حال پیکربندی مجدد است، توسعه زیرساخت ها است. برای ثروتمندان، زیرساخت ها اساساً مربوط به آجر و ملات نیست، بلکه در مورد گرفتن یارانه ها و قراردادهای تحت حمایت دولت است که نرخ بالای سود را تضمین می کند (بله تضمین می کند). مشارکت عمومی خصوصی (PPP) یک پایه برای این استخراج است. اکنون که توسط بانک های توسعه چندجانبه مانند بانک جهانی در سراسر جهان تحت فشار قرار گرفته اند، آنها به سنگ بنای ساخت ابزارهای متعدد غارت مالی تبدیل شده اند، زیرا زیرساخت ها به یک طبقه دارایی تبدیل شده اند. مسیر نه تنها به سمت افزایش نابرابری است، بلکه عمیقاً غیردموکراتیک، نخبه گرایانه و بی ثبات است. غیر دموکراتیک است زیرا تعداد انگشت شماری از مدیران صندوق در حال حاضر به طور فزاینده ای تعیین می کنند که چه چیزی تامین مالی می شود و چه چیزی نه. نخبه گرا، زیرا امکاناتی که بیشترین سود را برای فقرا داشته باشد ساخته نمی شود، و ناپایدار است، زیرا طبقه زیرساخت به عنوان دارایی حبابی است که در حال ترکیدن است. ثروتمندان چگونه از آن دور شده اند؟ آیا شکاف ثروت فزاینده نتیجه ناکامی فعالان در فریاد زدن با صدای کافی علیه بیعدالتیهای آن است؟ یا آیا این مشکل اساسیتر را منعکس میکند که به همان اندازه ریشه در روشهایی دارد که خود فعالان مترقی سازماندهی میکنند و در قدرت مستند شده نخبگان امروزی؟
In country after country, the already vast gap between the rich and poor has widened dramatically over the past thirty years. The incomes of the rich are sky-rocketing, whilst those of poorer people stagnate or plummet; and the lion's share of global wealth is increasingly concentrated in fewer and fewer hands. Inequality is not just a problem of poverty and the poor; it is as much a problem of wealth and the rich. The growing wealth gap is best viewed as a proxy for how effectively elites have constructed institutions that extract value from the rest of society. Understanding the mechanisms through which wealth is extracted upwards to the one per cent is critical if they are to be challenged. One area that is currently being reconfigured to enhance such extraction is infrastructure development. For the rich, infrastructure is not primarily about bricks and mortar but about capturing subsidies and government-backed contracts that guarantee (yes guarantee) high rates of profits. Public Private Partnerships (PPP) are a lynch pin for this extraction. Now being pushed worldwide by multilateral development banks, such as the World Bank, they have become a cornerstone for constructing multiple means of financial looting as infrastructure is transformed into an asset class. The trajectory is not only towards increased inequality: it is also profoundly undemocratic, elitist and unstable. Undemocratic because a handful of fund managers now increasingly determine what gets financed and what does not. Elitist because the facilities that would most benefit the poor do not get built, and unstable because infrastructure-as-an-asset class is a bubble that is set to burst. How have the rich got away with it? Is the growing wealth gap the result of a failure of activists to shout loudly enough against its iniquities? Or does it reflect a more fundamental problem, rooted as much in the ways that progressive activists are themselves organising as in the well-documented power of today's elites?
Title Pages List of exhibits List of boxes Acknowledgements Abbreviations Chapter 1 Mise-en-scène: the injustices of wealth Chapter 2 A study in financial extraction: Lesotho’s national referral hospital Chapter 3 Infrastructure as financial extraction Chapter 4 Extraction in motion: infrastructure-as-asset-class Chapter 5 Infrastructure corridors, frontier finance and the vulnerabilities of capital Chapter 6 Reflections for activism References