Landscapes of Eternal Return: Tennyson to Hardy

این کتاب در مورد طنین و مفاهیم ایده «عود ابدی» است، همانطور که نیچه به‌ویژه در رابطه با طیف وسیعی از ادبیات قرن نوزدهم توضیح داده است. موضوع تکرار و زمان ادواری را به عنوان یکی از ویژگی‌های کلیدی متون منظوم و منثور در دوره ویکتوریا/ادواردی باز می‌کند. تأکید بر طنین منظر به‌عنوان وسیله‌ای از معنا، و بر مفاهیم فلسفی و زیبایی‌شناختی دکترین «عود» برای نویسندگانی است که آثارشان در اینجا بررسی می‌شود، از تنیسون و هالام گرفته تا سوینبرن و هاردی. این کتاب نور کاملاً جدیدی را در طیفی از متون مرکزی قرن نوزدهم ارائه می دهد.

This book is about the resonance and implications of the idea of ‘eternal recurrence’, as expounded notably by Nietzsche, in relation to a range of nineteenth-century literature. It opens up the issue of repetition and cyclical time as a key feature of both poetic and prose texts in the Victorian/Edwardian period. The emphasis is upon the resonance of landscape as a vehicle of meaning, and upon the philosophical and aesthetic implications of the doctrine of ‘recurrence’ for the authors whose work is examined here, ranging from Tennyson and Hallam to Swinburne and Hardy. The book offers radically new light on a range of central nineteenth-century texts.