دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Pasolini, Pier, Paolo سری: ISBN (شابک) : 9788811140122 ناشر: Garzanti سال نشر: 2014 تعداد صفحات: 0 زبان: Italian فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 224 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب La religione del mio tempo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دین زمان من نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
پارادوکس واقعی شعر پازولینی این است: هر چه جهان بشری بیشتر مورد بررسی و قضاوت قرار گیرد، نفس بیشتر سرریز میشود و به تدریج هر فرورفتگی واقعیت را اشغال میکند. با شور دردناکش روشن شده است. بله، چون آن خود می سوزد، می سوزد. «دل بسوزان» که ناتوان میماند تا ببیند که تا چه حد ایدهی تاریخی که به لطف اسطورهی مقاومت گرامی داشته شده است، میدان را به فساد جدیدی واگذار کرده است که نه تنها هیچ اشارهای به رویای رایج و گذشته را بیهوده نشان میدهد. یک سیاست متفاوت، روشن تر، بلکه از یک دین متفاوت و معتبرتر. پازولینی به طور شاعرانه قصد دارد شرحی از این قطعه آسیب زا ارائه دهد. بدون اینکه دست از چیزی بردارم. و با استفاده از هر نوع مطالب استدلالی ممکن: متافیزیکی، جدلی-ژورنالیستی، نبوی، غنایی، وقایع نگاری، مرثیه، طبیعت گرایانه، تاریخی-غیرداستانی. بر اساس منطقی که آنقدر حوزه شعر را در بر می گیرد که در واقع کل بیان ادبی را در بر می گیرد. (از مقدمه فرانکو مارکولدی).
Il vero paradosso della poesia pasoliniana è questo: tanto più il mondo umano viene indagato e sottoposto a giudizio, tanto più l’io straborda, occupando progressivamente ogni recesso della realtà. Illuminata con il suo doloroso ardore. Già, perché quell’io arde, brucia. «Brucia il cuore», che resta impotente nel vedere come alta l’idea di Storia vagheggiata grazie al mito della Resistenza abbia lasciato il campo alla nuova corruzione che non solo rende vano qualunque richiamo al sogno comune e trascorso di una diversa, più luminosa Politica, ma anche di una diversa, più autentica Religione. Di questo traumatico passaggio Pasolini intende, poeticamente, dare conto. Senza recedere di fronte a nulla. E utilizzando ogni tipo possibile di materiale argomentativo: metafisico, polemico-giornalistico, profetico, lirico, cronachistico, elegiaco, naturalistico, storico-saggistico. Seconda una logica talmente inclusiva dell’ambito poetico da comprendere, di fatto, l’intera espressività letteraria. (Dalla Prefazione di Franco Marcoaldi).