La Numération ordinale en ancien français

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Marchot Paul.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 16 
زبان: French 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 91 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

منبع: Zeitschrift für romanische Philologie, tome 21, 1897.
16 صفحه. شماره ترتیبی از قرن 1 تا 19 تا حدود اواسط قرن قرن دوازدهم.
ظاهر در قرن نهم از -ime در سری onzime — sezime.
همه می‌دانند و دستور زبان‌های ابتدایی می‌آموزند که در قدیمی‌ترین زبان فرانسه (حداقل تا سال 1150) ده صفت ترتیبی اول prim بودند. یا premier، altre (و دومی که آموخته شده است و قبلاً در محاسبات ظاهر می شود)، سوم، چهارم، quint، sist، sedme یا setme، uidme یا uitme، nuefme، disme. این‌گونه فرم‌هایی هستند که فقط در الکسیس (sedme, 116a)، Pèlerinage، Roland، Comput استفاده می‌شوند. قدیمی ترین نمونه های اشکال قیاسی پنجم، ششم و غیره. تاریخ فقط به نیمه دوم قرن دوازدهم می رسد: بنابراین شکل پنجم در ارک (حدود 1165)، اشکال ششم در ساینس، اسکندر لامبر ل تورت، اوگر لو دانوا (سوم آخر قرن دوازدهم)، سه تا. در اسکندر، اویتیسم در روم دو تروا (حدود 1160)، نهم در تسخیر نارنجی (حدود 1150) و نویت در Garin le Loherain (سوم آخر قرن دوازدهم)، دیزیسم در روم دو تروا. دوم، سوم، چهارم در آخر ظاهر می‌شوند و این سومین، چهارم و چهارم است که در آخر حذف می‌شوند.
گرامر فرانسوی قدیم ابتدایی

La source: Zeitschrift für romanische Philologie, tome 21, 1897.
16 pages. La numération ordinale de 1er à 19e jusque vers le milieu du XIIe siècle.
Apparition au IXe siècle de -ime dans la série onzime — sezime.
Chacun sait et les grammaires élémentaires enseignent que dans le plus ancien français (en tout cas au moins jusqu’en 1150) les dix premiers adjectifs ordinaux étaient prim ou premier, altre (et secont qui est savant et apparaît déjà dans le Comput), tiers, quart, quint, sist, sedme ou setme, uidme ou uitme, nuefme, disme. Telles sont les formes usitées uniquement dans l’Alexis (sedme, 116a), le Pèlerinage, le Roland, le Comput. Les plus anciens exemples que l’on relève des formes analogiques cinquième, sixième, etc. ne datent que de la seconde moitié du XIIe siècle : ainsi cinquismes dans Erec (vers 1165), des formes de sixième dans les Saisnes, l’Alexandre de Lambert le Tort, Oger le Danois (dernier tiers du XIIe siècle), setiesme dans l’Alexandre, oitisme dans le Roman de Troie (vers 1160), neuvieme dans la Prise d’Orange (vers 1150) et noevieme dans Garin le Loherain (derniers tiers du XIIe s.), diesiesme dans le Roman de Troie. Deuxième, troisième, quatrième apparaissent les derniers en date et c’est altre, tiers, quart qui sont évincés en dernier lieu.
Grammaire élémentaire de l’ancien français