دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: ebook
نویسندگان: Pierre Bourdieu
سری:
ISBN (شابک) : 9782707337214
ناشر:
سال نشر: 1979
تعداد صفحات: 0
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 14 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب La distinction: Critique sociale du jugement به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تمایز: نقد اجتماعی قضاوت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«برای تشخیص زیبا بودن یا نبودن یک چیز، بازنمایی آن را به وسیله
فهم و با نگاه به معرفت به موضوع آن مربوط نمی کنیم، بلکه به
موضوع و به احساس لذت یا نارضایتی مربوط می کنیم. (...) بنابراین
قضاوت سلیقه ای (...) زیبایی شناختی است. «
نقد داوری بدینگونه آغاز میشود که در آن کانت به «نقد ذوق»
میپردازد تا به تعریف زیبایی بهعنوان «پایانی بیپایان» برسد.
منظور ما صرفاً خوشایند نیست، ما مدعی عینیت معین، یک ضرورت خاص،
یک جهان شمول هستیم.
پیر بوردیو با ساختن La Distinction به نقد اجتماعی قضاوت، از
همان ابتدا مقوله های زیبایی، هنر و فرهنگ را ناراحت می کند. که
هرگز مورد سوال قرار نگرفته بود. زیبایی نه تنها مفهومی پیشینی
نیست، بلکه برعکس، «مردم برای دیپلم خود ذوق دارند» و دسته بندی
تمایز به جایگاهی که فرد در جدول طبقات اجتماعی دارد بستگی دارد.
بنابراین، بسته به اینکه تحصیلات عالی را گذرانده باشید یا
B.E.P.C را گذرانده باشید، چه از طبقه بورژوازی باشید یا از طبقه
کارگر، هارپسیکورد خوش خلق، راپسودی به رنگ آبی یا دانوب آبی زیبا
را دوست دارید.
اما، بوردیو می گوید، در طبقه مسلط، سرمایه اقتصادی همیشه با
سرمایه فرهنگی مطابقت ندارد و یک جدول نشان می دهد که چگونه در
طبقه مسلط، بسته به اینکه یک نفر کمتر از لیسانس داشته باشد یا یک
مجموع را گذرانده باشد، خرید مبلمان آسان تر است. از یک دلال
عتیقه تا از یک بازار کوچک یا یک فروشگاه تخصصی.
بنابراین با زیر سوال بردن علل ترجیحات زیبایی شناختی، پیر بوردیو
آنچه را که آنها را تعیین می کند، یعنی از یک سو "سرمایه فرهنگی"،
به عبارت دیگر سطح آموزش و پرورش و از سوی دیگر «سرمایه اقتصادی»
یا وضعیت اجتماعی. و با تحلیل دگرگونیهای روابط بین طبقات مختلف
اجتماعی و نظام آموزشی، در هر طبقه، اصول کلی رفتاری را که در هر
حوزه یافت میشود و ایجاد «نظام» سبکهای زندگی را ممکن میسازد،
متمایز میکند. .
بنابراین، همان طور که فلان نقاش را دوست دارد، فلان نگرش سیاسی
دارد و بسته به این که فلان را مطالعه کرده باشد، فلان ورزش را
انجام دهد، غذا می خوریم. اینگونه غذاها را می پوشیم.
در واقع وقتی از فرهنگ صحبت می کنیم، بدون اطلاع از طبقه اجتماعی
صحبت می کنیم و سیاست نیز از قوانین فرهنگ و ذائقه مستثنی
نیست.
در پایان این اثر، یادآور میشویم که نقد فرهنگ و استفادههایی که
از آن بهعنوان وسیلهای برای تسلط انجام میشود، La Distinction
را به سندی بسیار جالب تبدیل میکند. واقعیت جدید: نه تنها برای
جامعهشناسی - در سطح دقت نظرسنجی (هر پرسشنامه شامل یک سوال در
هر زمینه است: موسیقی، نقاشی، پوشاک و غیره)، اما همچنین در سطح
سیاسی، جایی که ما در آن هستیم، از طریق نمودارها و یکپارچه سازی
تمام سوالات، می بینیم که برای اولین بار، این مسئله این است که
چندین فرصت برای درک یک چیز داده شود: انسجام رفتار هر طبقه و
استفاده از آنچه احزاب سیاسی با آن انجام می دهند، آگاهانه یا غیر
آگاهانه.
“ Pour distinguer si une chose est belle ou ne l’est pas, nous
n’en rapportons pas la représentation à son objet au moyen de
l’entendement et en vue d’une connaissance, mais au sujet et au
sentiment de plaisir ou de déplaisir. (…) Le jugement de goût
(…) est donc esthétique. ”
Ainsi commence la Critique du jugement dans laquelle Kant se
livre à une “ critique du goût ” pour arriver à une définition
du beau comme une “ finalité sans fin ”.
D’après lui, quand nous disons c’est beau, nous ne voulons pas
dire simplement c’est agréable, nous prétendons à une certaine
objectivité, à une certaine nécessité, à une
universalité.
En faisant de La Distinction une critique sociale du jugement,
Pierre Bourdieu bouleverse d’emblée des catégories sur le Beau,
l’art et la culture, qui n’avaient jamais été remises en
question. Non seulement le beau n’est pas un concept a priori,
mais, au contraire, “ les gens ont le goût de leur diplôme ”
et, les catégories de la distinction dépendent de la position
que l’on a dans le tableau des classes sociales. Ainsi, selon
que l’on a fait des études supérieures ou que l’on a passé le
B.E.P.C., que l’on est issu de la bourgeoisie ou d’une classe
populaire on aime le Clavecin bien tempéré, la Rhapsodie in
blue ou le Beau Danube bleu.
Mais, dit Bourdieu, à l’intérieur de la classe dominante, le
capital économique ne correspond pas toujours au capital
culturel et un tableau montre comment, dans la classe
dominante, selon que l’on a un niveau inférieur au baccalauréat
ou que l’on a passé une agrégation, on achète plus facilement
ses meubles chez un antiquaire qu’aux Puces ou dans un magasin
spécialisé.
En s’interrogeant donc sur les causes des préférences
esthétiques, Pierre Bourdieu étudie ce qui les détermine,
c’est-à-dire d’une part “ le capital culturel ” autrement dit
le niveau d’instruction, et, d’autre part, “ le capital
économique ”, soit la situation sociale. Et, en analysant
ensuite les transformations du rapport entre les différentes
classes sociales et le système d’enseignement, il distingue, à
l’intérieur de chaque classe, des principes généraux de
conduite que l’on retrouve dans chaque domaine et qui
permettent d’établir un “ système ” des styles de vie.
Ainsi, de la même façon que l’on aime tel peintre, on a telle
attitude politique et, selon que l’on a fait telles études, on
pratique tel sport, on consomme tels aliments et l’on s’habille
de telle façon.
En fait, quand on parle de culture, on parle, sans le savoir,
de classe sociale, et la politique ne fait pas exception aux
lois de la culture et du goût.
Au terme de cet ouvrage, on constate que la critique de la
culture, et les usages que l’on en fait comme moyen de
domination, font de La Distinction un document d’un intérêt
tout à fait nouveau : non seulement pour la sociologie – au
niveau de la précision de l’enquête (chaque questionnaire
comporte une question par domaine : musique, peinture,
vêtements, etc.), mais, également, au niveau politique, où l’on
s’aperçoit, au travers des schémas et de l’unification toutes
les questions, qu’il s’agit, pour la première fois, de donner
plusieurs chances de comprendre la même chose : la cohérence de
la conduite de chaque classe et l’usage qu’en font,
consciemment ou pas, les partis politiques.