Kulturwissenschaftliche Hermeneutik: Fallrekonstruktionen der Kunst-, Medien- und Massenkultur

هرمنوتیک ریشه در آغاز تاریخ فکری غرب دارد. پیام های خدایان باید به زبانی قابل فهم برای انسان تفسیر و ترجمه می شد. پیام ها یا متون نامفهوم یا دشوار فهم را باید با کمک هرمنوتیک فهمید که روش ها و فنون فهم خود را برای این منظور توسعه داده است. شلایرماخر اولین کسی بود که به طور سیستماتیک هرمنوتیک کلی را از تحلیل فهم توسعه داد: که مربوط به درهم تنیدگی یک کلی (زبان) و یک عامل فردی (تفکر) است، دو لحظه تفسیر دستوری و روانشناختی باید در هر گفتاری از هم متمایز شوند. درك كردن. از نظر شلایرماخر (1977)، فهم معکوس کردن عمل تولید فکری است، دارای ویژگی پیشگویی است و هدفش رابطه بین نویسنده و اثر است. مهم است که "گفتار را به همان اندازه و سپس بهتر از نویسنده آن درک کنید". هرمنوتیک شلایرماخر، به دلیل این واقعیت که درک مبتنی بر گفتگو و درک بین فردی است، صرفاً به معنای "تشکیل پایه های عمیق" است (گادامر 1974)، که در عین حال امکان استقرار یک نظام علمی مبتنی بر هرمنوتیک را فراهم کرد. اساس هرمنوتیک مبنای همه علوم تاریخی شد. دیلتای (1959) به عنوان جانشین شلایرماخر، شایسته ذکر ویژه است که ملاحظات او جدایی علوم طبیعی و علوم انسانی (فرهنگی) را تعریف کرد و منجر به توجیه معرفتی علوم انسانی شد. دیلتای به پرسش در مورد روش‌های علوم طبیعی و انسانی (فرهنگی) با تمایز اصلی بین تبیین و فهم پاسخ می‌دهد: حقایق علمی طبیعی توضیح داده می‌شوند - حقایق انسانی قابل درک است (ر.ک. دیلتای 1959، ج 5).

Die Hermeneutik wurzelt in den Anfangen abendländischer Geistesgeschichte. Die Botschaften der Götter mußten ausgelegt und in eine fur den Menschen verständliche Sprache übersetzt werden. Unverständliche bzw. schwer ver­ ständliche Botschaften oder Texte sollten mit Hilfe der Hermeneutik erschlos­ sen werden, die zu diesem Zweck eigene Methoden und Techniken des Ver­ stehens entwickelt hat. Schleiermacher entwickelte als erster aus der Analyse des Verstehens systematisch eine allgemeine Hermeneutik: Entsprechend dem Ineinander eines allgemeinen (Sprache) und eines individuellen Faktors (Denken) sind in jeder Rede im Verstehen die beiden Momente grammatischer und psychologischer Interpretation zu unterscheiden. Das Verstehen ist nach Schleiermacher (1977) die Umkehrung des Aktes geistiger Produktion, hat divinatorischen Charakter und zielt auf die Beziehung von Autor und Werk. Es gilt, "die Rede ebenso gut und dann besser zu verstehen als ihr Urheber". Schleiermachers Hermeneutik bedeutet wegen ihrer Begründung des Verstehens auf das Gespräch und die zwischenmenschliche Verständigung schlechthin eine "Tief erlegung der Fundamente" (Gadamer 1974), die zugleich die Errichtung eines auf hermeneutischer Basis begründeten Wissenschaftssystems gestattete. Die Hermeneutik wurde zur Grundlage fur alle historischen Wissenschaften. In der Nachfolge Schleiermachers verdient insbesondere Dilthey (1959) Erwähnung, dessen Überlegungen die Scheidung von Natur- und Geistes-(Kul­ tur)wissenschaften definierten und zur wissenschaftstheoretischen Begründung der Geisteswissenschaften fuhrten. Die Frage nach den Methoden von Natur­ und Geistes(Kultur)wissenschaften beantwortet Dilthey mit der zentralen Unterscheidung von Erklären und Verstehen: Naturwissenschaftliche Sachverhalte werden erklärt - geisteswissenschaftliche Sachverhalte können verstanden werden (vgl. Dilthey 1959, Bd. 5).