Jaghmini’s Mulakhkhas: An Islamic Introduction to Ptolemaic Astronomy

این کتاب تنها نسخه انتقادی و ترجمه انگلیسی الملخخاص فی الحیاء البصیطة محمود الجغمینی، پرتیراژترین رساله عربی درباره نجوم بطلمیوسی را که تا کنون نوشته شده است، ارائه می دهد. این کتاب درسی مقدماتی که در اوایل قرن سیزدهم تألیف شد، تا قرن 19 (و بعد از آن) نقش مهمی در آموزش، انتشار و آموزش نهادی نجوم اسلامی ایفا کرد. ). ایجاد متن پایه یک پیش نیاز اساسی برای دستیابی به بینش در مورد آنچه در اسلام به عنوان یک کتاب درسی نجومی ابتدایی تلقی می شد و همچنین برای درک سنت تفسیری گسترده ای است که بر آن بنا شده است.

در این مجلد، ملاخخواه در بافت وسیع تری از ژانر ادبی به نام علم الحیاء قرار گرفته است که در 25 سال گذشته موضوع تحقیقات فشرده ای شده است. با انجام این کار، بررسی خلاصه‌ای از گزارش‌های نجوم نظری پیشینیان جغمینی، اعم از باستان و اسلامی، ارائه می‌کند که می‌توانست به عنوان منابع بالقوه برای ملاخخواه عمل کند. تاریخ‌های جغمینی (که تاکنون مشخص نشده است) ثابت شده است و به طور قطع نشان داده می‌شود که وی نه تنها ملاخخاص، بلکه سایر رساله‌های علمی از جمله رساله طبی مشهور القانونچه را در دوره‌ای که از انحطاط علمی تلقی می‌شود، سروده است. و رکود در سرزمین های اسلامی. این کتاب مورد توجه محققانی است که در مطالعه نجوم نظری اسلامی مشغول به کار هستند، اما برای خوانندگان عام علاقه مند به یادگیری آنچه که مقدمه ای بر نجوم بطلمیوسی در سرزمین های اسلامی است قابل دسترسی است.

This book provides the only critical edition and English translation of Maḥmūd al-Jaghmīnī’s al-Mulakhkhaṣ fī al-hayʾa al-basīṭa, the most widely circulated Arabic treatise on Ptolemaic astronomy ever written. Composed in the early 13^th century, this introductory textbook played a crucial role in the teaching, dissemination, and institutional instruction of Islamic astronomy well into the 19^th century (and beyond). Establishing the base text is a fundamental prerequisite for gaining insights into what was considered an elementary astronomical textbook in Islam and also for understanding the extensive commentary tradition that built upon it.

Within this volume, the Mulakhkhaṣ is situated within the broader context of the genre of literature termed ʿilm al-hayʾa, which has become the subject of intensive research over the past 25 years. In so doing, it provides a survey of summary accounts of theoretical astronomy of Jaghmīnī’s predecessors, both Ancient and Islamic, which could have served as potential sources for the Mulakhkhaṣ. Jaghmīnī’s dates (which until now remained unsettled) are established, and it is definitively shown that he composed not only the Mulakhkhaṣ but also other scientific treatises, including the popular medical treatise al-Qānūnča, during a period that has been deemed one of scientific decline and stagnation in Islamic lands. The book will be of particular interest to scholars engaged in the study of Islamic theoretical astronomy, but is accessible to a general readership interested in learning what constituted an introduction to Ptolemaic astronomy in Islamic lands.