J. Edgar Hoover and the Anti-interventionists: FBI Political Surveillance and the Rise of the Domestic Security State, 1939–1945

در این دست نوشته بسیار به موقع، داگلاس ام. چارلز نشان می دهد که چگونه جی. ادگار هوور، مدیر اف بی آی، به منافع سیاسی رئیس جمهور فرانکلین دی. روزولت رسیدگی می کرد. بین سال‌های 1939 و 1945، دفتر تحقیقات فدرال فعالیت‌های سیاسی منتقدان سیاست خارجی ضد مداخله‌گرای پرزیدنت روزولت را زیر نظر داشت. هوور که سمتش به عنوان مدیر FBI در دولت چپ‌گرای روزولت ضعیف بود، برای حفظ موقعیت خود و گسترش اختیارات FBI به منافع سیاسی و سیاسی رئیس‌جمهور توجه کرد. هوور در تلاش عملگرایانه خود برای خدمت به اهداف سیاسی دولت، از استراق سمع و اطلاعات غیرقانونی استفاده کرد، اطلاعات موهن را جمع آوری کرد، تحقیقاتی را انجام داد که پتانسیل بی اعتبار کردن ضد مداخله گران را داشت، اطلاعات سیاسی را به مقامات دولتی ارسال کرد و برخی از فعالیت ها را با اطلاعات بریتانیا هماهنگ کرد. همه اینها در فضای بحرانی ایجاد شده با شروع جنگ جهانی دوم رخ داد، و این پویایی سیاسی بود که به هوور اجازه داد تا با موفقیت رابطه خود را با رئیس جمهور روزولت تقویت کند. در این فرآیند، مخالفان سیاست خارجی مشروع دولت - که توسط برخی افراد خرابکار تلقی می‌شود - آزادی‌های مدنی آنها از طریق بررسی شدید FBI از مخالفت‌های سیاسی آنها نقض شد. علاوه بر این، نظارت اف‌بی‌آی منشأ نقش اف‌بی‌آی در دولت امنیت ملی بعدی را نشان می‌دهد. از جمله اهداف مورد بررسی در این کتاب، چارلز لیندبرگ، کمیته اول آمریکا، سناتورها و نمایندگان کنگره ضد مداخله‌گرای برجسته، مطبوعات ضد مداخله‌گرا و دیگر افراد برجسته‌ای هستند که از انزوای آمریکا از جنگ خارجی حمایت کردند.

 < /div>

In this very timely manuscript, Douglas M. Charles reveals how FBI Director J. Edgar Hoover catered to President Franklin D. Roosevelt’s political interests. Between 1939 and 1945, the Federal Bureau of Investigation monitored the political activities of President Roosevelt’s anti-interventionist foreign policy critics. Hoover, whose position as FBI director was tenuous within the left-of-center Roosevelt administration, catered to the president’s political and policy interests in order to preserve his position and to expand FBI authority. In his pragmatic effort to service administration political goals, Hoover employed illegal wiretaps and informers, collected derogatory information, conducted investigations that had the potential to discredit the anti-interventionists, forwarded political intelligence to administration officials, and coordinated some activity with British intelligence. This all occurred within a crisis atmosphere created with the onset of the Second World War, and it was this political dynamic that permitted Hoover to successfully cultivate his relationship with President Roosevelt. In the process, the administration's otherwise legitimate foreign policy opposition—regarded by some as subversive—had their civil liberties violated through intensive FBI scrutiny of their political dissent. Moreover, the FBI’s surveillance marks the origins of the FBI’s role in the later national security state. Among the targets examined in this book are Charles Lindbergh, the America First Committee, notable anti-interventionist senators and congressmen, the anti-interventionist press, and other prominent individuals who advocated American isolation from foreign war.