Information Society: New Media, Ethics and Postmodernism

انسان محوری: چالشی برای اروپای فراصنعتی؟ قدرت کلیدی در جامعه صنعتی به تملک سرمایه و کارخانه مرتبط بوده است. در "جامعه اطلاعاتی" ممکن است متفاوت باشد. اگر کسی بپذیرد که قدرت کلیدی در جامعه اطلاعاتی نه چندان به مالکیت اطلاعات، بلکه به خلاقیت انسان که از آن اطلاعات تغذیه می شود، مرتبط است، نیروی مولد امروز و فردا می تواند بیش از پیش مغز انسان باشد. استفاده از هوش همیشه با احساسات مثبت همراه است که به نوبه خود هوش را بیشتر فعال می کند. اما متأسفانه در شرایط کنونی کارگران در همه سطوح به جای تمایل و انگیزه در ترس، اضطراب و استرس زندگی می کنند. بنابراین، مسئله "اکولوژی اساسی انسان" (کیفیت زندگی) یک عامل استراتژیک اصلی است. این دقیقاً برعکس مکانیسم‌های طردی است که در حال حاضر بر جامعه ما حاکم است: طرد جوانان از طریق بیکاری - اما همچنین طرد از طریق فناوری، مانند درماندگی افراد مسن یا تحصیل‌کرده‌های ضعیف در مواجهه با دستگاه‌های فروش بلیط یا سایر خودکارها. این نظریه پردازی بیهوده نیست، با واقعیت های عینی مطابقت دارد. به عنوان مثال، برخی ناظران چگونه بحران در IBM را تفسیر می کنند. از آنجایی که برنامه‌های آن کمتر «پسند انسان» بود، توسط اپل و مایکروسوف به پایه‌های آن تکان داده شد- اگرچه به نظر می‌رسد که از آن زمان درس خود را آموخته است.

Human-centredness: A Challenge to Post-industrial Europe? The key power in industrial society has been linked to the possession of capital and factory. In the "information society" it could be rather different. If one accepts that that the key power in the information society will be linked not so much to the ownership of information but to human creativity nourished by that information, the productive force of today and tomorrow, could be more and more the human brain. Making use of one's intelligence is always accompanied by positive emotion, which in turn further activates the intelligence. But, unfortunately, under present conditions workers of all levels live in fear, anxiety and stress rather than desire and motivation. The question of "basic human ecology" (quality of life) is, therefore, a major strategic factor. It is precisely the opposite to the mechanisms of exclusion that currently dominate our society: exclusion of young people through joblessness - but also exclusion through technology, as with the helplessness of older people or the poorly educated confronted with ticket dispensing machines or other automats. This is not idle theorizing, it corresponds to concrete facts. It is, for example, how some observers interpret the crisis at IBM. Because its programs were less 'human-friendly', it was shaken to its foundations by Apple and Microsof- though it seems since to have learnt its lesson.