Impressive Shakespeare: Identity, Authority and the Imprint in Shakespearean Drama

شکسپیر تأثیرگذار رابطه شکسپیر با «فرهنگ چاپی» را با توجه به درگیری نمایشنامه‌هایش با زبان و فرهنگ مادی سه «فناوری تأثیرگذار» که به هم مرتبط هستند، دوباره ارزیابی می‌کند: مهر و موم، سکه، و چاپ تایپوگرافی این فرم‌های مادی و بلاغی را تجزیه و تحلیل می‌کند که تصور می‌شد از طریق آنها درام در مخاطبان و خوانندگان مدرن اولیه ایده‌ها، اخلاقیات و خاطرات "حک" شود، و -نگر به لحظه‌ی فرهنگی خودمان - نشان می‌دهد که چگونه شکسپیر از نظر تاریخی به عنوان یک " ساخته شده است." نمایشنامه نویس تاثیرگذار از طریق خواندن مادی چهار نمایشنامه-کوریولانوس، رویای شب نیمه تابستان، میزان اندازه گیری و داستان زمستان— هری نیومن استدلال می‌کند که شکسپیر نقش را به‌عنوان یک استعاره خود بازتابی به کار می‌گیرد تا ارزش نمایشنامه‌هایش را برای مخاطبان و خوانندگان تبلیغ کند، و به نوبه خود زبان تأثیر، زندگی پس از مرگ انتقادی شکسپیر را شکل داده و به شکل‌گیری ادامه می‌دهد. این کتاب مرزهای آنچه را که ما با «فرهنگ چاپی» می‌فهمیم، جابه‌جا می‌کند، و مفروضات مربوط به ظهور مفاهیمی را که اکنون برای ارزش متعارف درک شده شکسپیر مرکزی هستند، مانند شخصیت‌پردازی نافذ، دگرگونی شاعرانه، و پدر بودن ادبی به چالش می‌کشد.

تحلیل پیشنهادی هری نیومن از تکنیک‌ها و ترفندهای مهر و موم کردن، سکه‌گذاری و چاپ، گزارشی آشکار از شعرهای خلاق شکسپیر ارائه می‌کند. در بازخوانی خطوط آشنا به طور مداوم شگفت‌انگیز است - اما فصلی که من اصلی‌ترین فصل را یافتم مربوط به اندازه‌گیری برای اندازه‌گیری است: نیومن اولین منتقدی است که تلاش می‌کند وضعیت تالیفی نمایشنامه را به عنوان بخشی از موضوع و موضوع خود تفسیر کند. بازجویی زبانی از عدم مشروعیت و جعل. او نویسندگی را به جای کمی و آماری، ادبی و خلاقانه می داند. Impressive Shakespeare اولین کار علمی درخشانی است.

- اما اسمیت

ویراستار، بررسی شکسپیر

استاد مطالعات شکسپیر، کالج هرتفورد، آکسفورد

Impressive Shakespeare reassesses Shakespeare’s relationship with "print culture" in light of his plays’ engagement with the language and material culture of three interrelated "impressing technologies": wax sealing, coining, and typographic printing. It analyses the material and rhetorical forms through which drama was thought to "imprint" early modern audiences and readers with ideas, morals and memories, and―looking to our own cultural moment―shows how Shakespeare has been historically constructed as an "impressive" dramatist. Through material readings of four plays―Coriolanus, A Midsummer Night’s Dream, Measure for Measure and The Winter’s Tale―Harry Newman argues that Shakespeare deploys the imprint as a self-reflexive trope in order to advertise the value of his plays to audiences and readers, and that in turn the language of impression has shaped, and continues to shape, Shakespeare’s critical afterlife. The book pushes the boundaries of what we understand by "print culture", and challenges assumptions about the emergence of concepts now central to Shakespeare’s perceived canonical value, such as penetrating characterisation, poetic transformation, and literary fatherhood.

Harry Newman’s suggestive analysis of techniques and tropes of sealing, coining and printing produces a revelatory account of Shakespearean creative poetics. It’s sustainedly startling in its rereading of familiar lines - but the chapter I found most original is on Measure for Measure: Newman is the first critic to attempt to interpret the play’s authorial status as part of its own thematic and linguistic interrogation of illegitimacy and counterfeiting. He makes authorship matter in a literary and creative, rather than a quantitative and statistical, sense. Impressive Shakespeare is a brilliant scholarly debut.

- Emma Smith

Editor, Shakespeare Survey

Professor of Shakespeare Studies, Hertford College, Oxford