برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Hrvatska preskriptivna akcentologija

دانلود کتاب لهجه شناسی نسخه کرواتی

مشخصات کتاب

Hrvatska preskriptivna akcentologija

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Helena Delaš  
سری:  
ISBN (شابک) : 9789536576524 
ناشر: Pergamena 
سال نشر: 2013 
تعداد صفحات: 75 
زبان: Croatian 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 58,000

کلمات کلیدی مربوط به کتاب لهجه شناسی نسخه کرواتی: زبان ها و زبان شناسی، بوسنیایی، صربی، کرواتی، مونته نگرو

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 8

در صورت تبدیل فایل کتاب Hrvatska preskriptivna akcentologija به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب لهجه شناسی نسخه کرواتی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب لهجه شناسی نسخه کرواتی

در مکانیسم‌های زبانی که به خوبی کار می‌کنند، فاصله بین رمز، یعنی هنجار تجویز شده، و آن بخشی از تحقق که باید به‌عنوان یک نوع ارجاعی رسمی و خنثی از زبان استاندارد عمل کند (در موقعیت‌هایی که مطلوب است - رسانه‌ها، ظواهر عمومی، عمل تربیتی...) نباید بزرگ باشد. یعنی حداکثر هنجار داده شده هرگز در محدوده مطلق محقق نمی شود. دلیل این امر، رشد طبیعی زبان معیار، و همچنین میزان پذیرش یا عدم پذیرش، در یک جامعه و فرهنگ معین، از نظام تحقق های الزام آور نیز بر فاصله بین «قوانین» و «عرف» تأثیر می گذارد. "، زیرا زبان استاندارد باید الگویی باشد که فرد باید خود را با آن سازگار کند و باید یاد بگیرد که از گویندگان زبان مورد نظر استفاده کند. بنابراین هنگام صحبت از هنجار زبان استاندارد، باید سه جنبه آن را در نظر بگیریم: جامعه شناختی، زبانی و کارکردی. از نظر زبانشناسی، زبان استاندارد کرواسی مبتنی بر گویش‌های نووستوکاوی است که سیستم لهجه از آن اقتباس شده است. هنگامی که در سال 1899، تومو مارتیچ دستور زبان و سبک شناسی زبان کرواتی یا صربی را نوشت، علاوه بر جوهر و ساختار تمام سطوح توصیف زبانی، تأکید کاراجیچ-دانیچیچ را به طور کامل به کار گرفت و ایوان بروز و فرانیو ایوکوویچ نیز از آن پیروی کردند. همان مسیر در فرهنگ لغت زبان کرواتی آنها در سال 1901. اگرچه آثار فوق الذکر به عنوان یک قانون مدون در نظر گرفته شد، اما به زودی متوجه شد که شکافی بین زبان کرواتی زبان بومی (عمدتاً نووستوکاوچی غربی) "معمولا" صحبت کردن و نحوه تجویز آن وجود دارد. سخن گفتن. این امر به مطالعه عروض کرواتی در قرن بیستم نقطه مرجعی داد که کل دستگاه تأکید شناسی حول آن به حرکت در می آید. در مرحله اول و طولانی‌ترین مرحله، این نکته فقط هشدار داده می‌شود، از منبعی به منبع دیگر افزودن به هنجار لهجه تجویز شده متفاوت است و تنها در دو یا سه دهه آخر قرن گذشته (به دلیل بستر سیاسی-اجتماعی مطلوب‌تر) تغییرات هنجاری عمده ای در کتابچه های زبان ایجاد شده است و تعداد قابل توجهی از ارزش های عروضی اوزوزوس کرواتی (معمول) کدگذاری شده است. با این حال، این امر بر همه تفاوت‌های بین راهنماها (دستور زبان‌ها و لغت‌نامه‌ها) غلبه نکرد، بنابراین بخش بزرگی از مجموعه لهجه، که در آن هنجار لهجه تجویز شده فعلی ناسازگار و ناقص است، در انتظار بررسی دقیق است.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

U jezičnim mehanizmima koji dobro funkcioniraju udaljenost između kodeksa, tj. propisane norme te onog dijela realizacije koji bi trebao funkcionirati kao službeni, neutralni referencijalni tip standardnoga jezika (u prilikama gdje je on poželjan – mediji, javni istupi, pedagoška praksa…) ne bi smjela biti velika. Naime zadana maksimalna norma nikada se ne realizira u apsolutnom opsegu. Razlog tomu je prirodan razvoj standardnoga jezika, ali i stupanj prihvaćenosti ili neprihvaćenosti, u danom društvu i danoj kulturi sustava obvezujućih realizacija također utječe na udaljenost između »propisa« i »uzusa« jer bi standardni jezik trebao biti uzorom kojemu se treba prilagoditi i koji moraju naučiti rabiti govornici dotičnog jezika. Govoreći o normi standardnog jezika moramo dakle uzeti u obzir tri njezina aspekta: sociološki, jezični i funkcionalni. Lingvistički gledano, hrvatski standardni jezik zasnovan je na novoštokavskim govorima od kojih je preuzet i naglasni sustav. Kad je 1899. Tomo Maretić pisao svoju Gramatiku i stilistiku hrvatskoga ili srpskoga jezika, uz supstanciju i strukturu svih razina jezičnoga opisa on uzima u cijelosti i Karadžić-Daničićevu akcentuaciju, a istim su putem krenuli i Ivan Broz i Franjo Iveković u svome Rječniku hrvatskoga jezika 1901. Iako su navedena djela smatrana kodifikacijskim kanonom, ubrzo se spoznalo da postoji jaz između onoga kako izvorni hrvatski govornici (zapadni novoštokavci ponajprije) »obično« govore i onoga kako je propisano govoriti. Time je proučavanje hrvatske prozodije u 20. stoljeću dobilo referentnu točku oko koje se pokreće sav akcentološki aparat. U prvoj i najdužoj fazi na tu se točku samo upozorava, od izvora do izvora dopuna je propisanoj naglasnoj normi različito, a tek u zadnja dva-tri desetljeća prošloga stoljeća (uslijed povoljnijega sociopolitičkog konteksta) u jezičnim su priručnicima učinjeni veći normativni pomaci i kodificiran je znatan broj hrvatskih uzusnih (uobičajenih) prozodijskih vrijednosti. Time međutim nisu prevladane sve razrožnosti među priručnicima (gramatikama i rječnicima) pa detaljnu obradu čeka velik dio naglasnog korpusa u kojem je sadašnja propisana naglasna norma nedosljedna i nedorečena.