Health in the Highlands: Indigenous Healing and Scientific Medicine in Guatemala and Ecuador

در اوایل تا اواسط قرن بیستم، دولت‌های اکوادور و گواتمالا با هدف رسیدگی به بیماری‌های بومی و بهبود سلامت نوزادان و مادران به دنبال گسترش پزشکی غربی در داخل کشورهای خود بودند. این تلاش ها اغلب با شیوه های پزشکی بومی، به ویژه در ارتفاعات روستایی، در تضاد بود. دیوید کری جونیور، مورخ، با تکیه بر تحقیقات گسترده و بایگانی اصیل، نشان می دهد که جمعیت های بومی رویکردی همزمان به سلامت را پذیرفته اند و شیوه های سنتی و جدید را با هم ترکیب می کنند. گاهی اوقات، دولت‌های هر دو کشور چنین ترکیبی را تشویق می‌کردند یا حداقل اجازه می‌دادند، اما به شیوه‌های زندگی بومی نیز حمله می‌کردند و تا آنجا پیش می‌رفتند که پزشکان بومی را جرم انگاری می‌کردند و بدون رضایت، آزمایش‌های پزشکی را روی مردم بومی انجام می‌دادند.

br>سلامت در ارتفاعاتتجارب curanderos، ماماها، استخوان‌سازها، جادوگران، پزشکان، و پرستاران و مردم بومی را که به آنها خدمت می‌کردند، ردیابی می‌کند. کری رابطه بین خط مشی بهداشت عمومی \"پیشرو\" و رفاه بومی را مورد بازجویی قرار می دهد و درس هایی از گذشته ارائه می دهد که در زمان حال نیز مرتبط هستند. این تاریخ نشان می‌دهد که بهترین راه پیش روی ما، ممکن است یک همگرایی دلسوزانه باشد که به رویکردهای بومی برای شفا با علم و پیگیری عدالت محیطی و اجتماعی می‌پیوندد.

In the early to mid-twentieth century, the governments of Ecuador and Guatemala sought to expand Western medicine within their countries, with the goals of addressing endemic diseases and improving infant and maternal health. These efforts often clashed with indigenous medical practices, particularly in the rural highlands. Drawing on extensive, original archival research, historian David Carey Jr. shows that indigenous populations embraced a syncretic approach to health, combining traditional and new practices. At times, the governments of both nations encouraged—or at least allowed—such a synthesis, yet they also attacked indigenous lifeways, going so far as to criminalize native medical practitioners and to conduct medical experiments on indigenous people without consent.

Health in the Highlands traces the experiences of curanderos, midwives, bonesetters, witches, doctors, and nurses—and the indigenous people they served. Carey interrogates the relationship between "progressive" public health policy and indigenous well-being, offering lessons from the past that remain relevant in the present. Our best way forward, this history suggests, may be a compassionate syncretism that joins indigenous approaches to healing with science and a pursuit of environmental and social justice.