Haecceity: An Ontological Essay

بسیاری از فیلسوفان معاصر به مفهوم اسکوتیستیک هِکِسِیتی یا «این بودن» علاقه مند هستند، زیرا به مسائل مهمی مربوط به هویت و تشخص، ارجاع، وجه، و نگرش های گزاره ای مربوط می شود. Haecceity تنها اثری است که در طول کتاب به این موضوع اختصاص یافته است. نویسنده دفاعی بدیع از افلاطونیسم ارائه می‌کند و اولاً استدلال می‌کند که abstracta - موارد غیرکیفی - برای توضیح متنوع بودن concreta در یک زمان مورد نیاز است. و ثانیاً، پس از آن، ناهنجاری‌های بی‌نمونه برای تطبیق با طیف کامل مواردی که در آن جهان‌های احتمالی حاوی افرادی وجود دارند که در دنیای واقعی حضور ندارند، مورد نیاز است. در حوزه شناختی، یک برهان معرفتی اصلی ارائه می‌شود که دلالت بر این دارد که یک شخص می‌تواند برخی از ویژگی‌ها را درک کند: خود او، برخی از حالات ذهنی‌اش، و موارد انتزاعی مختلف، اما نه آن‌ها. از چیزهای خارجی استدلال می شود که در نتیجه یک مفهوم روشن وجود دارد که در آن شخص مستقیماً با موجودات قبلی آشنا است، اما نه با چیزهای خارجی.

Many contemporary philosophers are interested in the scotistic notion of haecceity or `thisness' because it is relevant to important problems concerning identity and individuation, reference, modality, and propositional attitudes. Haecceity is the only book-length work devoted to this topic. The author develops a novel defense of Platonism, arguing, first, that abstracta - nonqualitative haecceities - are needed to explain concreta's being diverse at a time; and second, that unexemplified haecceities are then required to accommodate the full range of cases in which there are possible worlds containing individuals not present in the actual world. In the cognitive area, an original epistemic argument is presented which implies that certain haecceities can be grasped by a person: his own, those of certain of his mental states, and those of various abstracta, but not those of external things. It is argued that in consequence there is a clear sense in which one is directly acquainted with the former entities, but not with external things.