Giorgio Agamben: Education Without Ends

نظریه‌پرداز انتقادی ایتالیایی، جورجیو آگامبن، ممکن است بیشتر به خاطر نوشته‌های سیاسی‌اش در مورد محدود کردن حقوق خصوصی در پی 11 سپتامبر و وضعیت اسیران جنگی و پناهندگان شناخته شود. با این حال، با توجه به مشارکت قابل توجه او در زمینه های زبان شناسی، نظریه ادبی، فلسفه، زیبایی شناسی و مطالعات دینی، معرفی او به عنوان یک نظریه پرداز سیاسی، گمراه کننده است. این کتاب اولین مقدمه جامعی را برای کار آگامبن در زمینه آموزش ارائه می دهد. جورجیو آگامبن که به سبکی واضح و در دسترس نوشته شده است: آموزش بدون پایان منبع ارزشمندی برای هرکسی است که علاقه مند به آموزش تفکر فراتر از اشکال استاندارد شده فعلی آن است.

قسمت اول کتاب با برجسته کردن تجربیات شکل‌دهنده زمینه ایجاد می‌کند. در بیوگرافی آگامبن که ایده خاصی از آموزش را در آستانه بین زندگی و کار منعکس می کند. بخش دوم مفاهیم دوران نوزادی، مطالعه، اجتماع و شادکامی را معرفی می کند و ارتباط آنها را با توجه به موضوعات کلیدی در تئوری و عمل آموزشی مورد بحث قرار می دهد. بخش سوم نشان می‌دهد که چگونه صورت‌های فلکی مفهومی مبتنی بر کار آگامبن می‌توانند الهام بخش تمرین‌های مطالعه‌آمیز در زیرساخت‌های مکانی، زمانی و درسی موسسات آموزشی باشند که امروزه وجود دارند.

Italian critical theorist Giorgio Agamben may be best known for his political writings concerning the curtailing of privacy rights in the wake of 9/11 and the status of prisoners of war and refugees. Yet, casting him primarily as a political theorist is misleading given his significant contributions to the fields of linguistics, literary theory, philosophy, aesthetics, and religious studies. This book provides the first ever comprehensive introduction to Agamben’s work as it pertains to the field of education. Written in a clear and accessible style, Giorgio Agamben: Education without Ends is an invaluable resource for anyone interested in thinking education beyond its current standardized forms.

The first part of the book creates a context by highlighting formative experiences in Agamben’s biography that reflect a particular idea of education on the threshold between life and work. The second part introduces the notions of infancy, study, community, and happiness, and discusses their relevance with regard to key issues in educational theory and practice. The third part shows how conceptual constellations based on Agamben’s work can inspire studious practices within the spatial, temporal, and curricular infrastructure of educational institutions as they exist today.