Food and Nutrition: Customs and culture

به‌عنوان فردی که در سنت بالینی بالینی آموزش دیده‌ام، چندین سال طول کشید تا متوجه شدم که غذا چیزی بیش از مجموعه‌ای از مواد مغذی است، و اینکه اکثر مردم انتخاب‌های خود را برای خوردن غذا بر اساس منطق بیولوژیکی انجام نمی‌دهند. ترکیب غذایی این درک به من کمک کرد تا بفهمم چرا مردم همیشه آنچه را که (من معتقد بودم) برایشان مفید است نمی‌خورند و چرا بیمارانی که من در بیمارستان دیده بودم، توصیه‌های غذایی را که من داشتم رعایت نکرده‌اند. با اطمینان داده شده است. زمانی که وارد عرصه آموزش بهداشت شدم، به سرعت تعریف فارنوس سازمان جهانی بهداشت از سلامت را به عنوان حالتی از رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی و نه صرفاً عدم وجود بیماری، کشف کردم. سلامتی یک مثلث بود - و من مقصر بودم که دو ضلع آن مثلث را نادیده گرفتم. همانطور که من در ابتکارات آموزش تغذیه عملی شرکت کردم، کمبودهای یک رویکرد مبتنی بر ارائه اطلاعات در مورد تغذیه و سلامت جسمی بیشتر و بیشتر آشکار شد. بچه‌هایی که در مدارس دیدم دقیقاً می‌دانستند وقتی از آنها خواسته شد یک رژیم غذایی مغذی را توصیف کنند، چه بگویند: آنها می‌توانند راهنمای غذا را بخوانند و منابع غنی ویتامین‌ها و مواد معدنی را فهرست کنند. اما هیچ یک از این دانش فکری در عادات غذایی واقعی آنها منعکس نشد.

As someone who was trained in the clinical sdentific tradition it took me several years to start to appreciate that food was more than a collection of nutrients, and that most people did not make their choices of what to eat on the biologically rational basis of nutritional composition. This realiza­ tion helped tobring me to an understanding of why people didn't always eat what (I believed) was good for them, and why the patients I had seen in hospital as often as not had failed to follow the dietary advice I had so confidently given. When I entered the field of health education I quickly discovered the farnaus World Health Organization definition of health as being a state of complete physical, mental and social well-being, and not merely the absence of disease. Health was a triangle -and I had been guilty of virtu­ ally ignoring two sides of that triangle. As I became involved in practical nutrition education initiatives the deficiencies of an approach based on giving information about nutrition and physical health became more and more apparent. The children whom I saw in schools knew exactly what to say when asked to describe a nutritious diet: they could recite the food guide and list rich sources of vitamins and minerals; but none of this intellectual knowledge was reflected in their own actual eating habits.