Feldspars and Feldspathoids: Structures, Properties and Occurrences

فلدسپات‌ها فراوان‌ترین گروه مواد معدنی را در پوسته زمین و ماه تشکیل می‌دهند و همچنین در بسیاری از مناسک شهاب‌سنگ وجود دارند. آنها نقش اساسی در تمام فرآیندهای تشکیل سنگ در اعماق کم دارند، اما نادر هستند یا در گوشته بالایی وجود ندارند. بنابراین مطالعه دقیق آنها برای درک فرآیندهای متنوعی مانند پیدایش و تمایز ماگما، دگرگونی، تغییر، فرسایش و رسوب ضروری است. این علاقه با این واقعیت نشان می‌دهد که دو مؤسسه مطالعات پیشرفته ناتو در مورد فلدسپات‌ها در اسلو در سال 1962 و در منچستر در سال 1972 برگزار شد. ریزساختارهای پیچیده شناخته شده ریزساختارها اغلب دیر شکل می گیرند، اما به راحتی حفظ می شوند، به طوری که به طور بالقوه در مورد تاریخ زمین شناسی سنگ هایی که در آن رخ می دهند بسیار آموزنده هستند. علاوه بر این، مطالعه آنها شامل روش های فیزیکی و شیمیایی افزایش پیچیدگی است، به طوری که نتایج به دست آمده همیشه برای محققان خارج از حوزه کانی شناسی مدرن قابل درک نیست. پیشرفت در دانش در مورد فلدسپات ها احتمالاً در نفوذ به زمینه های سنگ شناسی و ژئوشیمی کندتر از سایر گروه های معدنی است. به این دلایل از جمله دلایل دیگر، من بخصوص برای برگزاری سومین ASI ناتو بر روی فلدسپات ها تقریباً ده سال پس از آخرین مورد مناسب بودم.

The feldspars form the most abundant group of minerals in the crust of the Earth and Moon and also occur in many meteo­ rites. They playa fundamental role in all rock-forming processes at shallow depths, but are rare or absent from the upper mantle. Their detailed study is thus essential for the understan­ ding of such varied processes as magma genesis and differentia­ tion, metamorphism, al teration, erosion and sedimentation. This interest is show by the fact that two previous NATO Advanced Study Institutes on feldspars were held in Oslo in 1962 and in Manchester in 1972. The feldspars are particularly sui table for detailed studies, as they have very simple chemistry and develop some of the most complex microstructures known. The microstructures are often slow to form but are easily preserved, so that they are potentially extremely informative about the geological history of the rocks in which they occur. Furthermore, their study involves physical and chemical methods of increasing sophistication so that the results obtained are not always immediately understandable to research workers outside the field of modern mineralogy. Progress in knowledge about feldspars is probably slower in penetrating the fields of petrology and geochemistry than that on other mineral groups. For these reasons among others, i~ was particularly appropriate to hold a third NATO ASI on feldspars approximately ten years after the last one.