Everyday Things in Premodern Japan: The Hidden Legacy of Material Culture

ژاپن تنها کشور غیرغربی بود که قبل از سال 1900 صنعتی شد و جهش آن به عصر مدرن بحث‌های شدیدی را در میان مورخان و دانشمندان علوم اجتماعی برانگیخت. سوزان بی. هانلی در بحثی مبتکرانه که اهمیت رفاه فیزیکی را به عنوان شاخصی کلیدی برای استانداردهای زندگی مطرح می کند، زندگی روزمره را در سه قرن منتهی به دوران مدرن در ژاپن در نظر می گیرد. او نتیجه می گیرد که مردم بسیار بهتر از آنچه قبلاً درک شده بود زندگی می کردند - در سطوحی برابر یا برتر از همنوعان غربی خود. او در ادامه نشان می‌دهد که چگونه این سطح بالای رفاه فیزیکی پیامدهای مهمی برای توانایی ژاپن برای صنعتی شدن سریع و برای انتقال نسبتاً آرام به یک جامعه مدرن و صنعتی داشته است.

در حالی که دیگران از سطوح درآمد برای نتیجه‌گیری استفاده کرده‌اند. هانلی فرهنگ مادی - غذا، بهداشت، مسکن و حمل و نقل - را بررسی می کند که خانواده ژاپنی در آن قرون نسبتاً فقیر بودند. چگونه مردم عادی منابع محدود موجود در این کشور جزیره ای کوچک را حفظ کردند؟ چه غذاهایی رژیم غذایی روزانه را تشکیل می دادند و چگونه تهیه می شدند؟ زباله های انسانی چگونه دفع می شد؟ مردم چقدر زندگی کردند؟ هانلی به همه این سؤالات و موارد دیگر به شیوه ای در دسترس و با مقایسه مکرر با سبک زندگی غربی پاسخ می دهد. روش های او امکان مقایسه بین فرهنگی بین ژاپن و غرب و همچنین ژاپن و بقیه آسیا را فراهم می کند. آنها برای هر کسی که علاقه مند به تأثیرات مدرنیزاسیون در زندگی روزمره است مفید خواهد بود.

Japan was the only non-Western nation to industrialize before 1900 and its leap into the modern era has stimulated vigorous debates among historians and social scientists. In an innovative discussion that posits the importance of physical well-being as a key indicator of living standards, Susan B. Hanley considers daily life in the three centuries leading up to the modern era in Japan. She concludes that people lived much better than has been previously understood—at levels equal or superior to their Western contemporaries. She goes on to illustrate how this high level of physical well-being had important consequences for Japan's ability to industrialize rapidly and for the comparatively smooth transition to a modern, industrial society.

While others have used income levels to conclude that the Japanese household was relatively poor in those centuries, Hanley examines the material culture—food, sanitation, housing, and transportation. How did ordinary people conserve the limited resources available in this small island country? What foods made up the daily diet and how were they prepared? How were human wastes disposed of? How long did people live? Hanley answers all these questions and more in an accessible style and with frequent comparisons with Western lifestyles. Her methods allow for cross-cultural comparisons between Japan and the West as well as Japan and the rest of Asia. They will be useful to anyone interested in the effects of modernization on daily life.