Ennobling Japan’s Savage Northeast: Tōhoku as Japanese Postwar Thought, 1945–2011

Ennobling Japan's Savage Northeast اولین گزارش جامع به زبان انگلیسی از زندگی گفتمانی منطقه توهوکو در ژاپن پس از جنگ از سال 1945 تا 2011 است. شمال شرق با سه گانه مارس 2011 مورد توجه جهانیان قرار گرفت. فاجعه زلزله، سونامی و ذوب هسته ای. اما تاریخچه و اهمیت توهوکو برای درک امیک خود و ملیت ژاپنی هنوز به خوبی شناخته نشده است. هنگامی که ژاپن در اواسط قرن نوزدهم تلاش خود را برای مدرنیزه کردن آغاز کرد، تعصبات تاریخی، سیاست معاصر و محاسبات اقتصادی با هم باعث شد که دولت توهوکو را به حاشیه راند و منطقه ای «عقب مانده» را هم در واقعیت و هم تصویر ایجاد کرد. پس از سال 1945، گروهی از روشنفکران عمدتاً محلی تلاش کردند تا بر این تصویر غلبه کنند و شمال شرق را به عنوان منبع ارزش های ملی جدید بازسازی کنند. این جنبش بازیابی توهوکو اولیه پس از جنگ، منبعی حیاتی برای ارزش‌گذاری نومحافظه‌کارانه مکتب جدید کیوتو از هویت بومی ژاپنی بوده است و به گفتمان ضد مدرن و ضدغربی آن گروه از دهه 1980 دامن می‌زند.

ناتان هاپسون، بحث پس از جنگ را آشکار می‌کند. معانی توهوکو برای آشکار کردن راه‌های پیچیده و متناقضی که در آن منطقه در تغییر تصویر ژاپنی از خود پس از جنگ جهانی دوم گنجانده شده است.

Ennobling Japan’s Savage Northeast is the first comprehensive account in English of the discursive life of the Tōhoku region in postwar Japan from 1945 through 2011. The Northeast became the subject of world attention with the March 2011 triple disaster of earthquake, tsunami, and nuclear meltdown. But Tōhoku’s history and significance to emic understandings of Japanese self and nationhood remain poorly understood. When Japan embarked on its quest to modernize in the mid-nineteenth century, historical prejudice, contemporary politics, and economic calculation together led the state to marginalize Tōhoku, creating a “backward” region in both fact and image. After 1945, a group of mostly local intellectuals attempted to overcome this image and rehabilitate the Northeast as a source of new national values. This early postwar Tōhoku recuperation movement has proved to be a critical source for the new Kyoto school’s neoconservative valorization of native Japanese identity, fueling that group’s antimodern, anti-Western discourse since the 1980s.

Nathan Hopson unravels the contested postwar meanings of Tōhoku to reveal the complex and contradictory ways in which that region has been incorporated into Japan’s shifting self-images since World War II.