Educational Research: The Attraction of Psychology

مشارکت‌های دقیق و تحریک‌آمیز به این جلد، هژمونی روان‌شناسی را به‌عنوان یک پارادایم تفسیری در طیفی از زمینه‌های اجتماعی مانند آموزش و پرورش و رشد کودک به چالش می‌کشد. آنها از این مشاهدات اصلی شروع می‌کنند که روان‌شناسی مدرن با موفقیت در حوزه‌های متعددی از جامعه در تلاش خود برای توسعه روش‌شناسی علمی مناسب برای تجزیه و تحلیل ذهن و رفتار انسان نفوذ کرده است. به عنوان مثال، روانشناسی تربیتی همچنان در برنامه های درسی معلمان کارآموز در ایالات متحده جایگاهی مرکزی دارد، در حالی که زبان روانشناسی رشد بر درک ما از تربیت فرزند و رابطه والد-کودک تأثیر اساسی دارد.

پرسش دادن. موقعیت پیش فرض روانشناسی مدرن به عنوان راهی برای مفهوم سازی روابط انسانی، این مجموعه مقالات مفروضات کلیدی را مورد بررسی مجدد قرار می دهد که شامل تصور روانشناسی از خود به عنوان یک رشته "علمی" است. نویسندگان همچنین استدلال می‌کنند که دگم عصب‌روان‌شناسی در آموزش مفاهیمی مانند «احساس»، «احساس» و «رابطه» را کاهش داده است، به‌طوری که اکنون «نقطه‌های کور» در نظریه آموزشی هستند. فصل‌های دیگر تحلیلی هشداردهنده ارائه می‌دهند که چگونه مفاهیم بد شکل روان‌شناسی می‌توانند به اصلاح نژادی (مانند آلمان نازی) مشروعیت بخشند و نگرش‌های نژادی را مسموم کنند. مهمتر از همه، آیا روانشناسی با تمرکز بر شایستگی فردی، در پنهان کردن تأثیرات قدرت و امتیاز در آموزش شریک بوده است؟ این جلد جدید، تعریف گسترده تری از آموزش و پرورش و تربیت کودک را به کار می گیرد که سهم اساسی علوم انسانی را در مطالعه صحیح نوع بشر می پذیرد.

این نشریه و همچنین مواردی که در صفحات مقدماتی ذکر شده است. این اثر توسط انجمن پژوهشی (FWO Vlaanderen / بنیاد تحقیقات فلاندر، بلژیک) فلسفه و تاریخ رشته آموزش: چهره ها و فضاهای پژوهش آموزشی محقق شد.

The closely argued and provocative contributions to this volume challenge psychology’s hegemony as an interpretive paradigm in a range of social contexts such as education and child development. They start from the core observation that modern psychology has successfully penetrated numerous domains of society in its quest to develop a properly scientific methodology for analyzing the human mind and behaviour. For example, educational psychology continues to hold a central position in the curricula of trainee teachers in the US, while the language of developmental psychology holds primal sway over our understanding of childrearing and the parent-child relationship.

Questioning the default position of modern psychology as a way of conceptualizing human relations, this collection of papers reexamines key assumptions that include psychology’s self-image as a ‘scientific’ discipline. Authors also argue that the dogma of neuropsychology in education has demoted concepts such as ‘emotion’, ‘feeling’ and ‘relationship’, so that they are now ’blind spots’ in educational theory. Other chapters offer a cautionary analysis of how misshapen notions of psychology can legitimize eugenics (as in Nazi Germany) and poison racial attitudes. Above all, has psychology, with its focus on individual merit, been complicit in hiding the impacts of power and privilege in education? This bracing new volume adopts a broader definition of education and childrearing that admits the essential contribution of the humanities to the proper study of mankind.

This publication, as well as the ones that are mentioned in the preliminary pages of this work, were realized by the Research Community (FWO Vlaanderen / Research Foundation Flanders, Belgium) Philosophy and History of the Discipline of Education: Faces and Spaces of Educational Research.