Dogon Languages and Linguistics. An Comprehensive Annotated Bibliography

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Hantgan Abbie.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 45 
زبان: Afrikaans-English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 196 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 53,000

2007. - 45 p. مردم دوگون صخره‌های باندیاگارا در منطقه موپتی مالی، فوق ستاره‌های مردم‌شناسی، مردم‌شناسی و هنرمندان از زمان مارسل گریول (Griaule 1938؛ Griaule و) هستند. Dieterlen 1965; Griaule 1965) مطالعات معروف دین، معنویت، هنر و فرهنگ دوگون. گریول و تیم کارگران میدانی اش برای اولین بار با دوگون در ماموریت داکار به جیبوتی در سال 1931 مواجه شدند. از آن زمان تا زمان مرگ این انسان شناس فرانسوی در سال 1956، او آثار متعددی درباره اکتشافات خود منتشر کرد. حتی پس از مرگ او، اعضای تیم او، ژرمن دیترلن (شماره 86)، میشل لیریس (شماره 92)، و دخترش، ژنوویو کالامه-گریوله (شماره 17-28)، به انتشار داده ها از زمین تیم ادامه دادند. کار کار مارسل گریول به طور گسترده توسط کسانی که روش شناسی او را به چالش می کشند، (بیک 1991) و حتی کسانی از تیم خود (لیریس، شماره 92) که بدگویی او از خبرچین ها را نامناسب و غیرمولد می دانستند، مورد انتقاد قرار می گیرد. فقط منجر به داده های نادرست می شود. بسیاری از خبرچینان دوگون گریول، در واقع اعتراف می‌کنند که با او بازی می‌کنند و با اطلاعات ناقص او را گمراه می‌کنند. دوگون ها به خاطر محافظت و محرمانه بودنشان به خوبی شناخته شده اند. اگرچه گریول در نهایت به عنوان یک پیر دوگون پذیرفته شد، این امکان وجود دارد که داستان هایی که مردم در مورد فرهنگ باور دارند، فقط توهم باشند.

2007. - 45 p. The Dogon people of the Bandiagara cliffs in Mali’s Mopti Region are the superstars of anthropology, ethnography, and artists since Marcel Griaule’s (Griaule 1938; Griaule and Dieterlen 1965; Griaule 1965) famous studies of Dogon religion, spirituality, art, and culture. Griaule and his team of fieldworkers first encountered the Dogon on the Dakar to Djibouti mission of 1931. From that point until the death of the French anthropologist in 1956, he published multiple works about his discoveries. Even after his death, his team members, Germaine Dieterlen (no. 86), Michel Leiris (no. 92), an d his daughter, Geneviève Calame-Griaule (no. 17- 28), continued to publish data from the team’s field work. Marcel Griaule’s work is widely criticized by those who dispute his methodology, (Beek 1991), and even those from his own team (Leiris, no. 92) who found his badgering of informants to be inappropriate and unproductive; only leading to incorrect data. Many of Griaule’s Dogon informants, in fact, admit to playing games with him and misleading him with faulty information. The Dogon are well known for their protection and secrecy; even though Griaule was eventually admitted as a Dogon elder, it is possible that the stories which people believe about the culture are simply illusions.