Digital Blood on Their Hands

حملات سایبری چیز جدیدی برای جهان نیست و اوکراین در سال‌های اخیر متحمل بسیاری از حملات روسیه شده است. روسیه برای نزدیک به یک دهه آگاهانه از آسیب‌پذیری‌های دیجیتال اوکراین به‌عنوان زمینه‌ای برای اثبات سوء استفاده می‌کرد. بدافزارهایی مانند Sandworm و BlackEnergy قبلاً به مردم و دولت اوکراین آسیب‌های بی‌شمار وارد کرده بودند که به روسیه اجازه می‌داد تا حملات سایبری را برای رویدادهای جهانی بیشتر انجام دهد. روسیه برای سال‌ها سلول‌های دیجیتال خواب سایبری را به‌ویژه در ایالات متحده و بریتانیا نصب کرده بود.

سپس، تصادفاً، یک هفته پس از پایان بازی‌های المپیک زمستانی چین، روسیه راه‌اندازی کرد. یک حمله سایبری همه جانبه علیه 70 وب سایت دولتی اوکراین. به دلیل نگهداری ضعیف - و ناامن - آنها یکی یکی سرنگون شدند و باعث خرابی و اختلال در دولت اوکراین و زیرساخت های حیاتی اوکراین شدند. همانطور که کیو در جیمز باند گفته است: «من می‌توانم با خوردن چای ارل گری با صبحانه با کیبوردم صدمه بیشتری وارد کنم.» متأسفانه، همانطور که هر روز شاهد آن هستیم، حق با Q بود. صفحه کلید و ماوس واقعاً از شمشیر قدرتمندتر شده اند.

رگبار حملات سایبری علیه اوکراین اولین جنگ سایبری یک کشور علیه کشور دیگر را تشکیل می دهد. این حمله از یک خط قرمز بسیار نازک عبور کرد. این خط نشانه‌های یک دولت ملی را داشت، اما تا کنون به فعالیت‌های مجرمانه سایبری محدود می‌شد که عاملان آن بی‌اهمیت بودند. اما این اکنون جنگ بود. جنگ سایبری صرفاً یک پیشرو بود، نرم شدن کشوری که مقدم بر جنگ جنبشی بود که در آن ده ها هزار نفر جان خود را از دست می دادند. این جنگ اولین جنگ برای نزدیک به 80 سال بود که کلاکسون های مرگبار را در سراسر اروپا و جهان به صدا درآورد.

خون دیجیتالی روی دستان آنها به این مسائل می پردازد. که دنیای دیجیتال ایجاد کرده است و مسئولیت‌ها، پیوندهای علت و معلولی و حتی مسئولیت‌هایی را که در قبال این جنایات جنایات جنگی ایجاد می‌کنند، پوشش می‌دهد، که اغلب برای باور کردن آن ترسناک و همچنین نادیده گرفته می‌شود. به طرفی از اولین جنگ سایبری جهان می‌گوید که در غیر این صورت هرگز نمی‌بینید یا احتمالاً درباره آن نمی‌شنوید.

Cyberattacks are nothing particularly new to the world and Ukraine had suffered many such attacks by Russia over recent years. Russia had knowingly been exploiting Ukraine’s digital vulnerabilities as a proving ground for nearly a decade. Malware such as Sandworm and BlackEnergy had caused untold damage to the Ukrainian population and government previously, which allowed Russia to perfect cyberattacks for further, more global events. Russia had been planting cyber sleeper digital cells for years, especially in the US and the UK.

Then, coincidently, the week after the Chinese Winter Olympic games had finished, Russia launched an all-out cyber offensive against 70 Ukrainian government websites. Owing to these being poorly―and insecurely―maintained, they toppled one by one, causing havoc and disruption to the Ukrainian government and to Ukraine’s critical infrastructure. As Q said in James Bond: ‘I can do more damage by breakfast sipping my Earl Grey tea with my keyboard than you ever can in the field.’ Sadly, Q was right, as we witness daily. The keyboard and mouse have indeed become mightier than the sword.

The barrage of cyberattacks against Ukraine constitutes the first cyberwar by one nation against another. This attack crossed a very thin red line. That line had the hallmarks of a nation state, but had until now been confined to cyber criminal activities, immaterial of whom the perpetrators were. This, however, was now war. The cyberwar was simply a precursor, the softening of a country that would precede a kinetic war in which tens of thousands of people would lose their lives. This war was the first war for nearly 80 years that rang out deathly klaxons across Europe and the world.

Digital Blood on Their Hands addresses the issues that the digital world has created, covering the culpability, causal links and even liabilities that go towards these war crime atrocities, often too frightening to believe and also too compelling to dismiss. It tells a side to the world’s first ever cyberwar that you would never otherwise see or possibly hear about.