Differential Rotation in Sun-like Stars from Surface Variability and Asteroseismology

مارتین بو نیلسن در پایان نامه دکترای خود مطالعات رصدی چرخش ستارگانی مانند خورشید را انجام می دهد. تصور می‌شود که چرخش درونی ستارگان یکی از مکانیسم‌های محرک فعالیت مغناطیسی ستاره‌ها باشد، اما تاکنون این مکانیسم توسط داده‌های رصدی محدود نشده بود.
ماموریت فضایی کپلر ناسا مشاهدات با دقت بالایی از ستاره‌های خورشید مانند را فراهم می‌کند که امکان چرخش را فراهم می‌کند. با استفاده از دو روش مستقل استنباط می‌شود: سیار لرزه‌شناسی چرخش فضای داخلی ستاره را اندازه‌گیری می‌کند، در حالی که تنوع روشنایی ناشی از ویژگی‌های روی سطح ستاره، چرخش بیرونی‌ترین لایه‌های آن را دنبال می‌کند. مارتین بو نیلسن با ترکیب این دو تکنیک توانست محدودیت‌های بالایی را برای تغییر چرخش با عمق در پنج ستاره خورشید مانند قرار دهد. این نتایج نشان می‌دهد که فضای داخلی سایر ستارگان مشابه خورشید نیز به همان شکلی که خورشید خودمان می‌چرخد.

In his PhD dissertation Martin Bo Nielsen performs observational studies of rotation in stars like the Sun. The interior rotation in stars is thought to be one of the driving mechanisms of stellar magnetic activity, but until now this mechanism was unconstrained by observational data.
NASA’s Kepler space mission provides high-precision observations of Sun-like stars which allow rotation to be inferred using two independent methods: asteroseismology measures the rotation of the stellar interior, while the brightness variability caused by features on the stellar surface trace the rotation of its outermost layers. By combining these two techniques Martin Bo Nielsen was able to place upper limits on the variation of rotation with depth in five Sun-like stars. These results suggest that the interior of other Sun-like stars also rotate in much the same way as our own Sun.