Die Zuständigkeit des Bundes im Rundfunkwesen

من در طول چند سال اخیر، «رادیو» مکرراً موضوع بحث‌های انتقادی بوده و اهمیت فراوان خود را برای همه زندگی خصوصی و عمومی در عصر توده‌گرایی آشکار کرده است. برخی آن را یکی از قدرتمندترین اختراعات فنی می‌دانند که - مانند راه‌آهن یا تلفن - می‌تواند زندگی انسان امروزی را با همه تأثیرات مختلف آن به‌طور قاطع شکل دهد. دیگران آن را ابزار مهمی برای انتشار می‌دانند که از طریق آن می‌توان دیدگاه‌های سیاسی و قضاوت سیاسی توده‌های وسیع را تحت تأثیر قرار داد یا حتی هدایت کرد. برخی دیگر، وقتی از «پخش» صحبت می‌کنند، فقط به برنامه‌های آن اشاره می‌کنند که به نظر می‌رسد کارکرد فرهنگی خلاقانه و واسطه‌ای فرهنگی آن جوهر پخش را تشکیل می‌دهد. همچنین کسانی که رادیو را وسیله ای برای اهداف بخش خصوصی خود می دانند - که گفته می شود هنوز به اشتباه از آنها دریغ شده است - و منتظر لحظه ای هستند که تعداد زیادی فرستنده امواج فوق العاده کوتاه با برد محدود باز شوند. فرصت های جدیدی برای تبلیغات و تبلیغات باز شد. برای برخی از شنوندگان، رادیو منبع آموزش در مورد مسائل سیاسی روز است، برای برخی دیگر صرفاً وسیله ای برای سرگرمی و برای برخی دیگر یک راه عالی برای آموزش فرهنگی است. از منظری دیگر، می‌توان از آن به‌عنوان منبع درآمد مطمئن بهره‌برداری کرد یا برعکس، از درآمد به‌دست‌آمده به‌عنوان وسیله‌ای برای بهبود فنی در صدا و سیما یا برای آزمایش و آموزش سیستم‌های فنی مخابراتی جدید (تلویزیون!) بهره‌برداری کرد. /p>

I. Im Laufe der letzten Jahre ist "der Rundfunk" häufiger Gegen­ stand kritischer Auseinandersetzungen gewesen und hat seine große Bedeutung für das gesamte private und öffentliche Leben im Zeit­ alter der Vermassung offenbar werden lassen. Die einen sehen in ihm eine der gewaltigsten technischen Erfindungen, die - wie Eisenbahn oder Fernsprecher - das Leben des modernen Menschen in seinen verschiedensten Auswirkungen entscheidend mitzugestalten vermag; andere erblicken in ihm ein wichtiges publizistisches Mittel, durch das die politischen Anschauungen und das politische Urteil der breiten Massen beeinflußt oder gar gelenkt werden können; wieder andere meinen, wenn sie vom "Rundfunk" sprechen, nur dessen Programme, deren kulturschöpferische und -vermittelnde Funktion ihnen geradezu das Wesen des Rundfunks auszumachen scheint; es fehlt auch nicht an solchen, die im Rundfunk ein - ihnen angeblich noch zu Unrecht vorenthaltenes - Mittel für ihre privatwirtschaftlichen Zwecke sehen und die auf den Augenblick warten, in dem eine große Zahl in ihrer Reichweite beschränkter Ultra-Kurzwellensender dem Werbe­ und Reklamewesen neue Chancen eröffnet. Für den einen Hörer ist der Rundfunk Quelle der Belehrung über politische Zeitfragen, für den anderen reines Unterhaltungsmittel, für wieder andere ein her­ vorragender Weg kultureller Belehrung. Von wieder einem anderen Standpunkt aus betrachtet, sucht man ihn als sichere Einnahmequelle oder umgekehrt die gewonnenen Einnahmen als Mittel technischer Vervollkommnung des Rundfunks oder zur Erprobung und Ausbil­ dung neuer technischer Fernmeldeanlagen (Fernsehen!) auszuwerten.