Die Schwankungen und Pendelungen des Klimas in Europa seit dem Beginn der regelmässigen Instrumenten-Beobachtungen (1670)

در آغاز نیمه دوم قرن بیستم، روند گسترده رویدادهای آب و هوایی در اروپا با فرآیندهایی مشخص شد که ما را با این سوال مواجه کرد: آیا آب و هوای ما در حال تغییر است یا پدیده‌هایی را تجربه می‌کنیم که در قرن های گذشته؟ آیا \"آزمایش های اتمی\" به هیچ وجه در هر تغییری دخالت دارند؟ در چه چارچوبی باید به رویدادهای اخیر نگاه کنیم؟ پس از یک دوره افزایش گردش خون و نوسانات نسبتاً کم دما، در اواخر این دوره، دهه 1920 و دوره های بعدی گرمایش قابل توجهی را به خصوص در مناطق نزدیک به قطب ها به همراه داشت. آثار متعددی به این ملایم شدن آب و هوا و رویدادهای متعاقب آن مانند عقب نشینی یخچال ها، از بین رفتن یخ در آب های شمالی، اثرات آن بر گیاهان و جانوران پرداخته است. دهه 1940، با تابستان‌های خشک و گرم‌تر از یک سو و زمستان‌های شدید از سوی دیگر، با اوایل بهار و پاییز طولانی، دوره پوشش گیاهی را طولانی‌تر کرد. به ویژه مناطق شمالی و بالاتر از این امر بهره مند شدند. اما این فرآیندهای اقلیمی ناظر گاه به گاه را به این نتیجه گیری زودهنگام سوق می دهد که آب و هوای ما به تدریج در حال بیابان شدن است. به خصوص در سال های 1947 و 1949، با تابستان های گرم خود، چنین گزارش هایی که به "چشم های سیاه" نسبت داده می شد اغلب در مطبوعات و مجلات روزانه منتشر می شد. در دهه 1950، این "قاره" شروع به کاهش قابل توجهی کرد. اگرچه اوج‌های مطلق همچنان در سمت گرم و گاهی خشک ثبت می‌شد، اما موارد تابستان‌های مرطوب، بهارهای تاخیری و زمستان‌های برفی افزایش یافت.

Zu Beginn der zweiten Hälfte des zwanzigsten Jahrhunderts zeichneten sich im großräumigen Ablauf des Witterungsgeschehens in Europa Vorgänge ab, die uns vor die Frage stellten: Ändert sich unser Klima, oder erleben wir Erscheinungen, die auch in früheren Jahrhunderten auftraten? Sind die "Atom-Versuche" in irgend einer Weise an etwaigen Änderungen beteiligt? In welchem Rahmen müssen wir die jüngsten Ereignisse betrachten? Nach einer Periode gesteigerter Zirkulation und relativ geringer Temperaturschwan­ kungen brachten gegen Ende dieser Epoche die zwanziger Jahre sowie die folgenden Zeiträume vor allem den polnäheren Gebieten eine markante Erwärmung. Zahlreiche Arbeiten behandelten diese Milderung des Klimas und die daraus folgenden Ereig­ nisse wie die Gletscherrückgänge, die Eisabnahme in den nördlichen Gewässern, die Auswirkungen auf die Pflanzen- und die Tierwelt. Die vierziger Jahre mit ihren häufigeren trockenen und heißen Sommern einerseits und strengeren Wintern andrerseits, mit zeitigen Frühjahren und langen Herbsten dehnten die Vegetations­ periode aus. Davon profitierten besonders die nördliehen und die hochgelegenen Zonen. Aber diese Vorgänge im Klimageschehen verleiteten manehen oberflächlichen Betrachter zu der verfrühten Schlußfolgerung, unser Klima gehe einer allmählichen Versteppung entgegen. Insbesondere in den Jahren 1947 und 1949 mit ihren heißen Sommern erschienen in Tagespresse und Zeitschriften häufig solche, dem "Augen­ bliek" zuzuschreibenden Berichte. Mit den fünfziger Jahren setzte eine merkliche Abnahme dieser "Kontinentalität" ein. Obwohl man immer noch absolute Höchstwerte zur warmen und gelegentlich auch zur trockenen Seite hin verbuchte, mehrten sich die Fälle niederschlagsreicher Sommer, verzögerter Frühjahre und schneereicher Winter.