Culture Negative Orthopedic Biofilm Infections

در طول انتقال اخیر بین بیماری‌های حاد ناشی از انبوهی از باکتری‌های پلانکتونیک و عفونت‌های مزمن ناشی از رشد باکتری‌ها در بیوفیلم‌های محصور در لجن، یک اجماع بالینی کلی به وجود آمده است که آسیب‌شناسی با علت باکتریایی اغلب منفی است. از آنجایی که عفونت های بیوفیلم در حال حاضر 17 میلیون آمریکایی را در سال تحت تأثیر قرار می دهد (تقریباً 450000 نفر را می کشد)، این پیشنهاد که این عفونت های رایج و کشنده به طور منظم توسط تنها روش تأیید شده FDA برای تشخیص و شناسایی آنها مورد توجه قرار نمی گیرند، یک نگرانی فوری است. از نظر بیولوژیکی، ما انتظار داریم که سلول‌های باکتری پلانکتون هر سطح جدیدی از جمله سطح صفحه آگار را مستعمره کنند، در حالی که سلول‌های بی‌تحرک تخصصی یک جامعه بیوفیلم چنین تمایلی ندارند. در مطالعه بیماری‌های بیوفیلم، از التهاب گوش میانی تا پروستاتیت، مشخص شد که میکروسکوپ مستقیم و روش‌های مولکولی مبتنی بر DNA و RNA به طور منظم وجود باکتری‌های زنده را در بافت‌ها و نمونه‌هایی که کشت منفی هستند، ثبت می‌کنند. ویراستاران عفونت‌های بیوفیلم ارتوپدی را به عنوان موضوع این کتاب انتخاب کردند زیرا این عفونت‌ها در برابر پس‌زمینه عقیمی میکروبیولوژیکی رخ می‌دهند که در آن از روش‌های مولکولی مدرن برای یافتن DNA باکتری‌ها انتظار می‌رود، روش‌های میکروسکوپی مبتنی بر RNA برای مکان‌یابی سلول‌ها و کشت‌های باکتریایی انتظار می‌رود. منفی خواهد بود. علاوه بر این، در ارتوپدی یک گروه جراحی از قبل سازگار با بیوفیلم پیدا می‌کنیم که در آن استراتژی‌های فعلی مبتنی بر حذف دقیق بافت‌های آسیب‌دیده، گزینه‌های آنتی‌بیوتیکی بر اساس دوزهای محلی کشنده بیوفیلم بالا، و استراتژی‌های عملی کنار تخت برای مقابله با عفونت‌های بیوفیلم هستند. . بنابراین اینجا جایی است که پارادایم جدید عفونت بیوفیلم با پارادایم به همان اندازه جدید منفی بودن فرهنگ بیوفیلم ها ملاقات می کند و این جلد یک سنتز مفهومی را ارائه می دهد که ممکن است به زودی مؤثرترین روش های مولکولی برای تشخیص و شناسایی باکتری ها را با یک رشته جراحی ترکیب کند. آماده کمک به بیماران است.

During the recent transition between acute diseases caused by swarms of single planktonic bacteria, and chronic infections caused by bacteria growing in slime-enclosed biofilms, a general clinical consensus has emerged that pathologies with bacterial etiologies are frequently culture negative. Because biofilm infections now affect 17 million Americans per year (killing approximately 450,000), the suggestion that these common and lethal infections regularly go unnoticed by the only FDA-approved method for their detection and characterization is a matter of urgent concern. Biologically, we would expect that planktonic bacterial cells would colonize any new surface, including the surface of an agar plate, while the specialized sessile cells of a biofilm community would have no such proclivity. In the study of biofilm diseases ranging from otitis media to prostatitis, it was found that direct microscopy and DNA- and RNA-based molecular methods regularly document the presence of living bacteria in tissues and samples that are culture negative. The editors selected orthopedic biofilm infections as the subject of this book because these infections occur against a background of microbiological sterility in which modern molecular methods would be expected to find bacterial DNA, RNA-based microscopic methods would be expected to locate bacterial cells, and cultures would be negative. Moreover, in Orthopedics we find an already biofilm-adapted surgical group in which current strategies are based on the meticulous removal of compromised tissues, antibiotic options as based on high biofilm-killing local doses, and there are practical bedside strategies for dealing with biofilm infections. So here is where the new paradigm of biofilm infection meets the equally new paradigm of the culture negativity of biofilms, and this volume presents a conceptual synthesis that may soon combine the most effective molecular methods for the detection and identification of bacteria with a surgical discipline that is ready to help patients.