Creatures of the Air: Music, Atlantic Spirits, Breath, 1817–1913

گزارشی از موسیقی قرن نوزدهم در جهان‌های اقیانوس اطلس که از طریق تاریخ رسانه اصلی این هنر، هوا روایت می‌شود.

موسیقی که اغلب به‌عنوان جهانی و غیر جسمانی تجربه می‌شود، بی‌گناه به نظر می‌رسد. فرم هنری. هوا، همان رسانه ای که موسیقی توسط آن خود را می سازد، با موسیقی در ادعای نامرئی شریک است. در مخلوقات هوا، جی کیو دیویس این ادعاها را مورد بازجویی قرار می‌دهد و تاریخچه سیستم رسانه‌ای اصلی موسیقی را در جهان‌های اقیانوس اطلس قرن نوزدهم دنبال می‌کند. او معتقد است که هوا یک حوزه شاعرانه است، و موسیقی هنر آن حوزه است.

از چنگ ngombi غرب آفریقای مرکزی تا احیای J. S. Bach اروپایی، موسیقی بیانگر حقایق اساسی در قرن نوزدهم. Creatures of the Air این حقایق را از طریق داستان هایی در مورد خفگی و تنفس، معماری و طراحی محیطی، اختلافات آب و هوایی، و آشفتگی نژادی بیان می کند. دیویس با مشارکت در مطالعات رسانه ای اساسی، علوم انسانی انرژی و تاریخ های استعماری، نشان می دهد که چگونه موسیقی، که دیگر فقط یک تجمل بی گناه نیست، در مبارزه برای کنترل هوا به عنوان یک منبع طبیعی گرانبها نقش دارد. آنچه پدیدار می شود یک بوم شناسی سیاسی پیچیده از قرن نوزدهم جهانی و فراتر از آن است.

An account of nineteenth-century music in Atlantic worlds told through the history of the art’s elemental medium, the air.

Often experienced as universal and incorporeal, music seems an innocent art form. The air, the very medium by which music constitutes itself, shares with music a claim to invisibility. In Creatures of the Air, J. Q. Davies interrogates these claims, tracing the history of music’s elemental media system in nineteenth-century Atlantic worlds. He posits that air is a poetic domain, and music is an art of that domain.

From West Central African ngombi harps to the European J. S. Bach revival, music expressed elemental truths in the nineteenth century. Creatures of the Air tells these truths through stories about suffocation and breathing, architecture and environmental design, climate strife, and racial turmoil. Contributing to elemental media studies, the energy humanities, and colonial histories, Davies shows how music, no longer just an innocent luxury, is implicated in the struggle for control over air as a precious natural resource. What emerges is a complex political ecology of the global nineteenth century and beyond.