Can Planning Replace Politics?: The Israeli Experience

امید زیادی به پتانسیل برنامه ریزی برای حل مشکلات اجتماعی و اقتصادی شده است. در شرق و غرب، در کشورهای توسعه یافته و کمتر توسعه یافته، برنامه ریزی گسترده شده است. مورد تمجید و تمسخر، استفاده و سوء استفاده قرار گرفته است. برنامه ریزی توسط هر جامعه ای به گونه ای متفاوت تفسیر شده است و طیف وسیعی از سبک ها و رویکردها را به وجود آورده است. شیفتگی به پدیده، تعاریف گوناگونی از برنامه ریزی به دست داده است که هر یک از آنها از یک سو متاثر از مشکلات واقعی پیش روی برنامه ریزان و از سوی دیگر متاثر از تخیل، ایدئولوژی و آرمان های تئوریست ها است. با این حال، تنوع رویکردها و تعاریف، خود این پدیده را تقریباً مبهم و معنای خاص آن را مبهم کرده است. این واقعیت، همراه با ناامیدی از دستاوردهای عملی برنامه ریزی ها، انتقادات زیادی را نسبت به ارزش اجتماعی و سیاسی برنامه ریزی در غرب ایجاد کرده است. در این مجلد قصد نداریم به این سوال پاسخ دهیم که آیا برنامه ریزی در کشورهای غربی موفق بوده است یا خیر و نه راه های خاصی برای بهبود آن پیشنهاد کنیم. ما خود را به ارائه یک مطالعه موردی از برنامه ریزی ملی در یک کشور محدود می کنیم. عنوان این کتاب حاکی از آن است که پرسش اساسی در رابطه با تلاش‌های برنامه‌ریزی در اسرائیل و شاید در کشورهای دیگر تنش بین تصاویر فرآیندهای برنامه‌ریزی (سیستماتیک، جامع، ساختارمند و غیره) و فرآیندهای سیاسی (بداهه، پراکنده، پراکنده و غیره) است. ).