Basic Latvian

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Lelis Joseph.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 0 
زبان: Latvian-English 
فرمت فایل : RAR (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 274 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 48,000

Год: 2008
Количество страниц: 119 لتونیایی و انگلیسی از راه دور به هم مرتبط هستند. هر دو به خانواده زبان های هند و اروپایی تعلق دارند. زبان لتونی متعلق به شاخه بالتیک با لیتوانیایی به عنوان تنها خویشاوند نزدیک موجود است در حالی که انگلیسی به شاخه ژرمنی با زبان های آلمانی، هلندی و اسکاندیناوی به عنوان خویشاوندان نزدیک آن تعلق دارد. استفاده از زبان انگلیسی به تمام قاره ها گسترش یافته است. زبان لتونی به طور کامل فقط در مرزهای ملی باریک خود در شمال شرقی اروپا استفاده می شود. با این وجود، امروز لتونی کاملاً قادر است پیچیدگی های تمدن مدرن را در تمام جنبه های آن بیان کند. این زبان از رسانه های مدرن استفاده می کند، ادبیات رو به گسترشی دارد و موسسات فرهنگ و آموزش عالی را حفظ می کند.
زبان لتونی علاوه بر اینکه یک زبان مدرن است، باستان گرایی های زیادی را در ساختار خود حفظ کرده است که انگلیسی قرن ها یا حتی هزاران سال پیش آن ها را رها کرده است. زبان لتونی هنوز از صدها پسوند استفاده می کند که موارد دکلنسی، اشکال مختلف کلامی و مشارکتی و کلمات جدید را از مبانی موجود می سازد. در این زبان لتونی و انگلیسی دو نوع زبان مختلف را نشان می‌دهند: لتونی با انبوهی از پسوندها، یک زبان نحوی است در حالی که انگلیسی از نوع تحلیلی است. این تفاوت در سراسر این جلد نشان داده خواهد شد: جایی که زبان لتونی دارای یک کلمه با یک یا چند پسوند است، معادل انگلیسی آن معمولاً عبارتی از دو یا چند کلمه جداگانه خواهد بود.
همانطور که در بقیه اروپا، در اینجا در طول قرون وسطی هیچ زبان ملی مشترکی در لتونی وجود نداشت، فقط گویش‌هایی با منشأ بالتیک مرتبط بودند. مانند بسیاری از کشورهای کوچکتر، لتونیایی ها این بدبختی را داشتند که تحت حاکمیت خارجی قرار بگیرند. در انقیاد، رشد ملیت کند و دردناک بود. هیچ فرهنگ یا ادبیات بومی نمی تواند با فرهنگ کشورهای مستقل اروپای غربی قابل مقایسه باشد. مراکز فرهنگی که در این سرزمین رشد کرده بودند، از نظر زبان و روحشان بیگانه بودند. مانند باسک‌ها، برتون‌ها یا ولزی‌ها، لتونی‌ها فقط از طریق رسانه‌های فرهنگی تحت فرمان خود می‌توانستند کلمه بزرگ‌تر را وارد کنند. افراد تحصیل کرده برای ملت از دست رفتند، زیرا با آموزش خود به خود زبان و فرهنگ بیگانه را انتخاب کردند. ادبیات ناچیزی که از اواخر قرن شانزدهم تا آغاز قرن نوزدهم در لتونی ظاهر شد، یا مذهبی بود یا تقریباً سودمند بود که توسط اربابان بیگانه برای طبقه خدمتکارشان نوشته شده بود. به استثنای برخی از این نوشته‌ها، بیشتر این نوشته‌ها ساختار زبانی و بیانی نادرست را نشان می‌دهند.
به‌رغم تنزل آن به جایگاه طبقه پایین‌تر، زبان زنده لتونی هرگز غنای فرم و بیان باستانی خود را از دست نداد. در طی قرون متمادی، روند تحکیم را طی کرد و یک سنت ادبی «زیرزمینی» را در حیطه خود توسعه داد که واقعاً ملی بود. این ادبیات عامیانه منعکس کننده تمام جهان روستایی و تجربیات آن بود. هنگامی که شروع به جمع آوری شد، آهنگ های محلی لتونی به تنهایی بیش از 90.000 نسخه اصلی را به همراه داشت که انواع آنها به بیش از یک میلیون رسید. در طول قرن نوزدهم، زمانی که لتونی ها شروع به تلاش برای استقلال بیشتر و بیشتر در تمام زمینه های زندگی خود کردند، زبان مردم و ادبیات عامیانه پایه و اساس رسانه ملی شد. شاعران و نویسندگان با استعدادهای برجسته به صیقل دادن زبان ادبی جدید و تنظیم آن با نیازهای زندگی مدرن کمک کردند. تعدیل آن برای مصارف علمی به دنبال داشت. امروز ما زبان استاندارد لتونی را داریم که در خانواده های لتونیایی های تحصیل کرده نیز زبان گفتاری است. عمدتاً شامل ویژگی های زبانی لتونی مرکزی است، اما سایر مناطق نیز سهم خود را داشته اند.

Год: 2008
Количество страниц: 119 Latvian and English are remotely related; they both belong to the Indo-European family of languages. Latvian belongs to the Baltic branch with Lithuanian as its only extant close relative whereas English belongs to the Germanic branch with German, Dutch and Scandinavian languages as its near relatives. The use of English has expanded to all continents; Latvian is fully used only within its narrow national borders in Northeast Europe. Nevertheless, Latvian today is fully capable to express the complexities of modern civilization in all its aspects; it uses the modern media, possesses an expanding literature and maintains institutions of culture and higher learning.
Besides being a modern language, Latvian has retained many archaisms in its structure that English has shed centuries or even thousands of years ago. Latvian still uses hundreds of suffixes that make the declensional cases, various verbal and participial forms and new words from existing bases. In this Latvian and English represent two different language types: Latvian, with its multitude of affixes, is a syntactic language whereas English is of the analytical type. This difference will be demonstrated throughout this volume: where Latvian has a single word with one or more suffixes, the English equivalent of it will usually be a phrase of two or more separate words.
As in the rest of Europe, there was no common national language in Latvia during the Middle Ages, only closely related dialects of Baltic origin. Like many other smaller nations, the Latvians had the misfortune to fall under a foreign rule. In subjugation the growth to nationhood was slow and painful. No native culture or literature could develop comparable to that of the sovereign countries of Western Europe. The centers of culture that grew up in the land were foreign In their language and spirit. Like Basques, Bretons or the Welsh, Latvians could enter the larger word only through the culture media of their subjugators. The educated persons were lost to the nation because by being educated they automatically chose an alien language and culture. The meager literature that appeared in Latvian from the end of the 16th to the beginning of the 19th centuries was either religious or narrowly utilitarian, written by the alien masters for their servant class. With some exceptions, most of these writings display misunderstood language structure and stilted expression.
Despite its relegation to a lower class status, the living Latvian language never lost its ancient richness of form and expression. Through the centuries it underwent a consolidation process and developed an "underground" literary tradition truly national in its scope. This folk literature reflected the whole rural world and its experiences. When it began to be collected, Latvian folksongs alone yielded over 90.000 originals with their variants topping one million. During the 19th century, when the Latvians began to strive for greater and greater independence in all areas of their life, the language of the people and of folk literature became the foundation for the now-national medium. Poets and writers of notable talents helped to polish the new literary language and adjust it to the needs of the modern life. Its adjustment for scientific uses followed. Today we have Standard Latvian that is also the spoken language in the families of educated Latvians. Mainly it contains the linguistic features of Central Latvia, but other regions have also made their contributions.