Armies and Insurgencies in the Arab Spring

به دنبال خیزش‌های مردمی که در سراسر جهان عرب در سال 2010 درگرفت، نیروهای مسلح همچنان بازیگران اصلی سیاست در سراسر منطقه باقی ماندند. در حالی که تظاهرکنندگان شروع به به چالش کشیدن حاکمان مستبد مستقر در تونس، قاهره، صنعا و منامه کردند، نظامیان دوباره به کانون توجهات هجوم بردند و تا حد زیادی تعیین کردند که آیا یک حاکم معین از اعتراضات جان سالم به در برده است یا خیر. در تونس، مصر و یمن، افسران ارشد از روسای جمهور خود عقب نشینی کردند، در حالی که در الجزایر، بحرین و سوریه این کار را نکردند. مهمتر از آن، افسران نظامی فرماندهی را در شکل دادن به نظم جدید و مسیرهای درگیری در سراسر آن منطقه به عهده گرفتند.

ارتش ها و شورش ها در بهار عربی مشکلات اصلی پیرامون نقش نیروهای مسلح را بررسی می کند. در جهان عرب معاصر چگونه و چرا دستگاه های نظامی به طور فعال در سیاست مداخله می کنند؟ این واقعیت را توضیح می‌دهد که در برخی کشورها، افسران نظامی و درجه یک برای دفاع از یک مقام رسمی گام برمی‌دارند، در حالی که در برخی دیگر از سرکوب اعتراضات مردمی سرکوب می‌کنند و خودداری می‌کنند؟ میراث نهادی مشارکت ارتش در طول و بلافاصله پس از قیام‌های توده‌ای چیست؟

با تمرکز بر این پرسش‌ها، ویراستاران Holger Albrecht، Aurel Croissant و Fred H. Lawson را سازماندهی کرده‌اند. ارتش ها و شورش ها در بهار عربیبه سه بخش. اولین مورد از مطالعات موردی برای مقایسه در داخل و بین مناطق استفاده می کند. دوم به بررسی درگیری های نظامی در قیام های اعراب در یمن، بحرین و سوریه می پردازد. و سوم به تحولات سیاسی پس از اوج گیری موج اعتراضی در مصر، تونس، لیبی و خلیج فارس می پردازد. این مجموعه درک بهتری را نه تنها از تاریخ خاص درگیری نظامی در بهار عربی، بلکه همچنین جنبه های مهم تغییر روابط سیاسی-نظامی در سایر مناطق جهان معاصر را ترویج می کند.

همکاران. : هولگر آلبرشت، ریسا ا. بروکس، شرین چامز الداین، ویرجینی کلمبیه، اورل کروسانت، فیلیپ دروز-وینسنت، کوین کوهلر، فرد اچ لاوسون، شانا مارشال، دوروتی اوهل، دیوید پیون-برلین، توبیاس سلگه، رابرت اسپرینگبورگ.

Following the popular uprisings that swept across the Arab world beginning in 2010, armed forces remained pivotal actors in politics throughout the region. As demonstrators started to challenge entrenched autocratic rulers in Tunis, Cairo, Sana'a, and Manama, the militaries stormed back into the limelight and largely determined whether any given ruler survived the protests. In Tunisia, Egypt, and Yemen, senior officers pulled away from their presidents, while in Algeria, Bahrain, and Syria, they did not. More important, military officers took command in shaping the new order and conflict trajectories throughout that region.

Armies and Insurgencies in the Arab Spring explores the central problems surrounding the role of armed forces in the contemporary Arab world. How and why do military apparatuses actively intervene in politics? What explains the fact that in some countries, military officers and rank-and-file take steps to defend an incumbent, while in others they defect and refrain from suppressing popular protest? What are the institutional legacies of the military's engagement during, and in the immediate aftermath of, mass uprisings?

Focusing on these questions, editors Holger Albrecht, Aurel Croissant, and Fred H. Lawson have organized Armies and Insurgencies in the Arab Spring into three sections. The first employs case studies to make comparisons within and between regions; the second examines military engagements in the Arab uprisings in Yemen, Bahrain, and Syria; and the third looks at political developments following the cresting of the protest wave in Egypt, Tunisia, Libya, and the Gulf. The collection promotes better understanding not only of the particular history of military engagement in the Arab Spring but also of significant aspects of the transformation of political-military relations in other regions of the contemporary world.

Contributors: Holger Albrecht, Risa A. Brooks, Cherine Chams El-Dine, Virginie Collombier, Aurel Croissant, Philippe Droz-Vincent, Kevin Koehler, Fred H. Lawson, Shana Marshall, Dorothy Ohl, David Pion-Berlin, Tobias Selge, Robert Springborg.